Monday, July 15, 2019

ගලපිටගල අද්භූත මානව රූපය කෙටුවේ කවුද ? ලංකාවේ අබිරහස් ස්ථාන......(galapita gala අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya - නොවිසඳුණු අබිරහස් novisadunu abirahas unsolved mysteries )

ගල් නොහොත් පාෂාණ ලෙස හඳුන්වන වස්තුව සමස්ත පෘථිවිය පමණක් නොව විශ්වයේ ග්‍රහ​ෙලා්කවල පවා තිබෙන දෙයක් බව අද වන විට සියල්ලෝම දනිති. ඕනෑම තැනක, විශේෂයෙන් කඳුකර ප්‍රදේශවල ගල්කැබලි, ගල්කුට්ටි හෝ ගල් පර්වත ඕනෑ තරම් දැකිය හැකිවීම සුලභ දෙයකි. පුරාතනයේ සිට මානවයා නැතහොත් මිනිසා විකාශනය වීමේ සිට ඔහුගේ දෛනික ජීවිතයට ගල් සම්බන්ධ වී තිබුණි. 
ගල් ආයුධ, ගල් ගුහා සහ පසුකාලීනව මූර්ති ඇඹීම සඳහා පවතින ගලම භාවිතයට ගැනීම ඔවුන්ගේ විකාශනයේ විවිධ අවධි කියාපායි. එවන් ගලක කෙටීමට සැරසුණු නමුත් අතර මග නැවතු මිනිස් රුවක් පිළිබඳ වඩාත් ප්‍රචලිත ලංකාවේ ඉසව්ව නම් ගලපිටගල නම් ස්ථානයයි. 
එය ස්වභාවික පිහිටීමක් නොවන බවටත් මිනිස් රුවක් කෙටීමට උත්සාහ කළ බවත් සලකුණු සොයාගෙන ඇත. එම දුර්ගය තුළ අදටත් නොඉඳුල් ස්ථාන පවතින අතර ගලපිට ගල පිළිබඳ අබිරහස සොයා අප බෙලිහුල්ඔයට ගියෙමු. 
චිලී රාජ්‍යයට අයත් පැසිපික් මුහුදේ පිහිටි අරුම පුදුම දූපතක් ඊස්ටර් දූපත (Easter Island) ලෙස හඳුන්වන අතර එය 1995 වසරේ යුනෙස්කෝ ලෝක උරුමයක් බවට පත් කළ ස්ථානයකි. එම දූපත වඩාත් ප්‍රසිද්ධ වන්නේ ස්වභාවික ගලේ මිනිස් මුහුණු 887ක් නෙළා තිබීම නිසාය. දූපතින් විවිධ ස්ථානවල මෙම අද්භූත ගල් රූප ඇති අතර මේවා මෝයි (Moai) වරු ලෙස හඳුන්වන අතීතයේ විසූ රපා නුයි (Rapa Nui) ග්‍රෝත්‍රිකයන් බව කියැවේ. 
මෙම ගල් කුට්ටි මත විවිධ ආකාරයේ මුහුණේ ඉරියව් දිස්වෙන මානව රූප සමූහයකි. මේවා අතීතයේ විසූ ග්‍රෝත්‍රිකයන් නිර්මාණය කළේ කෙසේද යන්න ගැටලුවක් වන්නේ මෙම කැටයම් නෙළීමට භාවිත කළ උපකරණ පිළිබඳව සොයා බැලීමෙන් සහ තාක්‍ෂණය විමසා බැලීමෙනි. මන්ද දැවැන්ත ගල් කුට්ටි මිනිස් ඔළුවක් ලෙස නිවැරදිව කපා ඇස්, කට, නහය සියුම් ලෙස ඉරියව් ගත කිරීමට තරම් සුමට උපකරණ මීට වසර දහස් ගණනකට පෙර පැවතුණේද නැත්නම් මෙම ග්‍රෝත්‍රිකයන් හට මේවා නෙළීමට වෙනත් ග්‍රහලෝවාසීන්ගේ සහය ලැබුණේද යන්න විස්මය ජනකය. තවද මෙම මුහුණු තුළින් ඔවුන් කීමට උත්සාහ කළේ කුමක්ද? මෙලෙස නිර්මාණය කළ හේතුව තවමත් අබිරහසකි. 
මෙවැනිම ආකාරයේ ගල් කුට්ටියක මානව මුහුණක් නෙළීමට ගත් ලාංකේය උත්සාහය මීට වසර ගණනකට පෙර දිවයයි. ගල්පිටියාය පුද්ගලික වතු සමාගමේ උඩවේරිය දෙසට එනම් උතුරු - ඊසාන මායිමේ පිහිටි ගලපිටිගල නම් ගල් කුට්ටිය වන සංරක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට අයත් වස්තුවකි. දේශීය විදේශීය සංචාරකයන්ගේ අවධානය තවමත් යොමුව නැති මෙම ස්ථානය පුරාවිද්‍යාත්මක බවින් වැදගත් ස්ථානයක් ලෙස ගවේෂණය කළේ ආචාර්ය රාජ් සෝමදේව මහතා විසිනි. 
බෙලිහුල්ඔය පසුකොට කළුපහන හන්දිය වෙත ළඟා වූ පසු එතැන පිහිටි නාම පුවරු මගින් ඔබට දැකගත හැක්කේ ලංකාවේ උසම දියඇල්ල වෙත ගමන් කළ යුතු මාර්ගයයි. ප්‍රධාන මාර්ගයේ සිට බඹරකන්දට යන මාර්ගය ඉන් පසු යක්‍ෂයාගේ පඩි පෙළ ඔස්සේ උඩවේරිය හා වෙස්ට් හපුතලේ වතුකර හරහා හෝර්ටන් තැන්න මාර්ගය පිවිසුම අසලට වැටේ. ලංකාවේ සංචාරයට රුසි සැමගේ අභියෝගාත්මක ඉසව්වක් ලෙස මෙම යක්‍ෂයාගේ පඩිපෙළ හැඳින්විය හැක. 
තවද සිතියම් අධ්‍යයනයේදී අප දුටුවේ කි.මී. 12ක් පමණ ගෙවා දුෂ්කර මාර්ගයේ ගමන් කළ යුතු උඩවේරියවත්තට ගලපිටියාය වත්තේ සිට මහ වනය මැදින් ගමන් කළ හැකි බවයි. කෙසේ නමුත් අප අද දවසේ තරණය කළ යුතු ගලපිටගලට යාමට නම් කළුපහන හන්දියේ සිට බඹරකන්දට යන විට හමුවන ප්‍රථම මංසන්ධියෙන් දකුණට හැරී ගලපිටියාය වත්තට ගමන් කළ යුතුය. පටු වංගු සහිත මාර්ගයේ ඉහළට ගමන් කරන විට පසෙකින් ඔබට ලංකාවේ සිටින තවත් දැවැන්තයින් පිරිසක් දැක ගත හැකිය. 
එනම් වංගෙඩිගල, බළතුඩුව සහ ගොම්මෝලිය කන්දයි. මීට වසර කිහිපයකට පෙර එම කඳු සියල්ල හීන්සීරුවට තරණය කළ අයුරු අපට සිහි වූ අතර ඈතින් අපට පරවියන්ගල කඳු මුදුනක් පවා දැකගත හැකි වූයේ අප කඳු නැගීමට ලක් වූ හෙයිනි. ක්‍රම ක්‍රමයෙන් හිරු මෝරාගෙන අහස්කුස එළිය දෙන විට ළා හිරු රැස් අතු පතර යටින් මාර්ගයට බැස ඔය මොබ සලිත වන බව අප දුටුවේ ගුවෙන් රැඳී මීදුම් සළු පහව යන විටය.
කෙසේ හෝ ගලපිටයාය වත්තට හැරෙන මාර්ගය අසලට අපි පැමිණි පසු එම වතුයායට ඇතුළු වූයේ පූර්ව අවසර ලබා තිබූ හෙයිනි. තේ කර්මාන්තය ප්‍රධාන ආදායම කොටගත් වතුයායේ පසෙක සංචාරක බංගලා සහ නිවාස පිහිටා තිබුණි. නාරංගොල්ල ඔය සමීපයේ ඒවා ස්ථාන ගත වූ හෙයින් කඳු මිටියාවත පාමුල සුන්දර දියඇලි පිරුණු නිස්කලංක පරිසරයක් එහි තිබූ බව අපි දුටුවෙමු. 
නියමිත ඇතුළුවීමේ ගාස්තු ගෙවූ පසු අප තරණය කළ යුතු කන්ද පාමුලට පැමිණියෙමු. පසෙකින් උඩවේරිය කන්දත් යකාගේ පඩිපෙළ ‘‘වී’’ කැපුම පිහිටි කන්දත් වංගෙඩිගල කඳුවැටියත් නෙතු මානයේ දර්ශනය වූයේ නිලට නිලේ දිලෙන වාසි රහිත සොඳුරු කාලගුණ තත්ත්වයක් යටතේය. තේ වත්ත මැදින් ගමන් ඇරඹූ අප ක්‍රමයෙන් සිග්සැග් ක්‍රමයට කන්ද නගිමින් මානා පඳුරු යායට පිවිසුණෙමු. 
වියළි කාලගුණය නිසා පෙරදින සරුවට වැඩුණු මානා ගස්වල උස අඩි 4ක් පමණ විය. මාන යායට පැමිණිය ද අපට ගලපිටගල දැකිය නොහැකි විය. එය ඈතින් පෙනෙන ගල් වැටියට සඟව ඇති බවත් ආසන්නයට යන තෙක්ම අපට දැකිය නොහැකි වනු බවත් කල්තියාම අප දැන සිටියෙමු. චණ්ඩ හිරු රැසට නිරාවරණය වූ අප ලිස්සනසුලු පසට අඩිය තබමින් මානා කැලය මැදින් වැටුණු කුඩා අඩි මාර්ගය දිගේ ඉහළටම ඇදුණෙමු. 
ක්‍රම ක්‍රමයෙන් කන්ද නගිමින් ඉහළට ඇදෙන විට එක යායට දෘශ්‍යමාන වූ කඳුවැටි රාශියක් දකුණු ප්‍රදේශයෙන් අපට දැකගත හැකි විය. එහිදී කුරගල පිහිටි කඳුවැටිය පහසුවෙන් හඳුනාගත හැකි වූ අතර සමනල වැව් හා කල්තොට සිට නමුණුකුළ තෙක් අපට පුළුල් වපසරියක් දැකගත හැකි විය. 
හෝරා දෙකක ගමනකින් පසුව අප ගලපිටගල ගල් පර්වතය අසලට පැමිණියෙමු. පින්තූරයට දකිනවාට වඩා එම ගල් පර්වතය විශාලය. තනි විශාල කළු ගල තවත් කුඩා සම්බන්ධයක් පිහිටි ගල වෙත දරා ඇත. ගලපිටගල අඩි 30ක් පමණ උසවන අතර වට ප්‍රමාණය අඩි 10ක් පමණ වේ. මෙම ගලේ මුහුණ ලෙස ඇඹීමට උත්සාහ කළ බව. පෙනෙන්නේ කන්ද දෙසටමය. එය ගලපිටියාය වතු ප්‍රදේශය එනම් දකුණු දෙසට නොපෙනේ. එම මුහුණුවර බලා සිටින්නේ උතුරු ඊසාන දස දිශාව බව මාලිමාව මගින් අපි නිශ්චිත කර ගත්තෙමු. මුහුණුවර වඩාත් හොඳින් බැලීමට නම් තවත් මීටර 20ක් පමණ කන්දේ ඉහළට නැග ගත යුතුය. 
හල්දුම්මුල්ල ප්‍රදේශය ශ්‍රී ලංකාවේ ඓතිහාසික යුගවල ජීවත් වූ මානවයා පිළිබඳ සමහර සාක්‍ෂි හමුවූ ප්‍රදේශයක වාඑළිය නම් ප්‍රදේශයේ පිහිටි හුණුගල් තලා, ගුහාවක තිබී සොයාගත් පුරාවස්තු වසර 5000ක් තරම් අතීතයට යන බව අනාවරණය විය. තවද එම ගුහාව අතීතයේ ස්ත්‍රීන් සඳහා යාතුකර්ම සිදුකළ ස්ථානයක් බවටත් එහි හමුවූ මූර්තියක් ගලපිටගල පිහිටි මිනිස් මුහුණට සමාන ලක්‍ෂණ පෙන්නුම් කරන බවත් එය ගවේෂණය කළ මහාචාර්ය සෝමදේව මහතා නිගමනය කරන ලදී. 
ගලපිටගල පර්වතයේ මුහුණේ ඉරියව් අංග ඉස්මතු කිරීමට උත්සාහ කළ බවත් කාලාන්තරයක් මුළුල්ලේ වූ ස්වභාවික හේතුන් මත අද වන විට යම් යම් පතුරු ගැලවීම් ඛාදනයවීම් නිසා මුහුණේ සම්පූර්ණ පෙනුම විනාශවී ඇති බවත් පර්වතයේ මුඛය හා කම්මුල් ඉස්මතු කිරීමට ගත් උත්සාහය මැනවින් දැකිය හැකි බවත් ඔහු පැවසීය. 
මූර්තියේ නළල මත යමක් තැබීමට උත්සාහ කළ බවත් එහි එවැනි ලකුණක් දැකිය හැකි බවත් නිගමනය විය. උතුරු කඳුකරය දෙස බලා සිටින මේ අත්භූත මිනිසා මෙලෙස ඉතා උස් කඳු මුදුනක කෙටීමට හේතු පාදක වූයේ කුමක්දැයි නිශ්චිත කළ නොහැක. විටෙක පහළ ගම්මාන හා ප්‍රදේශවල ජීවත් වූ මානවයා ඉහළ කඳුකරය හෝ ගුවන්තලය දෙසින් වන සතුරු උවදුරු හෝ ස්වභාවික උවදුරුවලට ආරක්‍ෂාව පතා මෙම මූර්තිය නෙළීමට ඇත්ද නැතහොත් සක්වළ සම්බන්ධතාවලට පිටුවහලක් වීමට හෝ භයානක සතුන් පලවා හැරීමට මෙම මූර්තිය නෙළීමට ඇත්දැයි අපට සිතාගත නොහැක. 
පුරාවිද්‍යාත්මක පැත්තෙන් මෙලෙස විශ්ලේෂණ ගවේෂණයේදී ගලපිටගල හා එම ප්‍රදේශය පිළිබඳ අපූරු වෙනස් කථාවක් අපට දැනගැනීමට ලැබුණේ ගලපිටයාය වතු කළමනාකාර හසිත මහතාගෙනි. ඔහු පවසන ලෙස මීට වසර කිහිපයකට පෙර ඔහු​ ගලපිටගල ආශ්‍රිත වත්තේ සංචාරය කරන විට ඔහුට වෙනස් ආකාරයේ ගල් කැබලි කිහිපයක් හමුවී ඇත. පසුව ඔහු අන්තර්ජාලය හරහා සිදුකරන ලද සෙවුම්වලදී එම ගල් උල්කාපාත කැබලි බව ඔහුට පෙනුණි. වත්තේ එක්තරා ස්ථානයකදී ඔහුට මෙම උල්කාපාත කැබලි හමුවී තිබුණි. එහි සිට ගලපිටගල පර්වතයට වැඩිදුරක් නොතිබුණු බව ඔහු පැවසීය. 
කෙසේ හෝ ඔහු මෙම උල්කාපාත කැබලි රජයේ නියමිත ආයතනවලට භාර දුන්නේ වැඩිදුර ගවේෂණ සඳහාය. අැතැමුන් ගලපිටගල පිටසක්වළ ජීවීන් සමඟ මුතුන් මිත්තන් සබඳතා පැවති ස්ථානයක් බවට සිතන අතර ලෝකාන්ත හෝටලය දෙස සිට බලන කල ගලපිටගල මුහුණ පිහිටි ගල් පර්වතයට පහළින් සම්බන්ධිත ගල් කුට්ටි කුඩා ඇඟ කොටසක් ලෙස දැකිය හැක. එනම් කුරුමිටි මිනිසෙකු ලෙසය. ඔළුව ඉතා විශාල නමුත් ඇඟ ඊට වඩා සාපේක්‍ෂව කුඩා ජීවි කොට්ඨාසයක පෙනුමක් එහිදී දැකගත හැක. ගලපිටගල සහ හෝර්ටන් තැන්නේ බෑවුම් වන මෙම ප්‍රදේශය තුළ රාත්‍රී කාලවලදී වෙනත් ප්‍රදේශවල දැකිය නොහැකි අතිශය අලංකාරවත් අහසක් දැක ගත හැකිය මේ බව අප මෙම ප්‍රදේශවල රැය ගෙවූ අවස්ථා 4ක සේම අද දිනයේ රාත්‍රියේද දැක ගැනීමට ලැබුණි. 
එය නම් අධික තරු පිරි අහසක් පැවතීමය. තරු රටා කිහිපයක්ද හඳුනා ගත හැකි අතර මෙම ස්ථානයට ඉහළ අහස මුළුමනින්ම පාහේ නිල් තරු කැට මිලියන ගණනකින් වැසී තිබුණි. රාත්‍රී අහසේ කළු වර්ණය වෙනුවට මෙම ස්ථානයට ඉහළ අහස අධික නිල් ගතියෙන් යුක්ත විය. එය අප සිවු වරක් දුටු ප්‍රායෝගික තත්ත්වයක් විය. 
කෙසේ හෝ ගලපිටගල විවිධ ඉරියව්වලින් ඡායාරූප ගත් අප පසුව එම කන්ද ඉහළට ගමන් කළෙමු. ගලපිටගල කන්ද ඉහළම ස්ථාන මීටර 1356ක උසින් යුක්ත විය. ගලපිටගල පර්වතයේ සිට කන්ද මුදුනට නැගීම දුෂ්කර සේම අවදානම් ගමනකි. ගල් කුළු ගල් කුට්ටි අතරින් හීන් සීරුවට අඩි තබමින් ඉහළට යාමට සිදුවන අතර සුළු අත්වැරැද්දක් ප්‍රපාතයේ පාමුල ඔබගේ මළ සිරුර රැඳවීමට තරම් ප්‍රමාණවත් බව මතක තබා ගත යුතුය. 
එසේ ඉහළ නගින විට අපට කුඩා ගුහාවක් හමු විය. එය ස්ථාන කිහිපයකින් විවර වී තිබූ අතර ගල් කැබලි රාශියක් එහි ඉහළ සිරාවට රැඳී තිබුණි. ඉහළම ස්ථානයට නැග ගත් විට කැඩී ගිය​​ ජෝගුවක් ආකාරයෙන් යුත් ගල් පර්වතයක් විය. එහි සුමට ලෙස වක්‍ර වූ කොටසක් විය. බුමර ඇල්ලේ සිට ගලපිටගල කන්දට අප නගින වි ඒ අසල වූ ගල් පර්වතයක විශාල අත්ලක සලකුණක් වැනි කෙටූ ස්ථානයක් අපට දැක ගැනීමට ලැබුණි. ගලපිටගල කන්ද මුදුනට නැගගත් පසු ගලපිටගල සිට පහළ වතුයාය දක්වාද සමස්ත පරිසරයේ අංශක 240ක පමණ විවෘත අවකාශය පැහැදිලිව දැක ගැනීමට ලැබුණි. 
කන්ද මුදුනට නැගගත් පසු ලෝකාන්ත හෝටලය (Worlds End Lodge) යන අඩිපාර තිබූ අතර අපි දවසේ ඉදිරි කටයුත්ත පිණිස උඩවේරිය කන්ද දෙසට ගමන් කරන්නට සැරසුණෙමු. කටු පඳුරු පීරගෙන ගල් වැටි ගල් කුට්ටි මතින් පනිමින් කිලෝමීටරයකට වැඩි දුරක් ගමන් කළෙමු. අප ගමන් කළේ හෙළට සමාන්තරවය. එසේ ගමන් කිරීමේදී නාරංගොල්ල ඔය නිර්මාණය කරන තවමත් මෙරට කිසිවෙකුගේ නෙත නොගැටුණු කුලුඳුල් දිය ඇළි 20ක් පමණ අපට දැකගත හැකිවිය. සෘජුවම මීටර් 500ක පමණ දැවැන්ත හෙළක් වූ එම දුර්ගයට යාම අතිශය දුෂ්කර හා කාලය ගත වන්නක් බවට අපට පසක් විය. මන්ද උඩවේරිය කරා යන ගමනේදී මෙම කන්ද මත නිම්න හත අටක් පමණ අපට පසු කිරීමට සිදුවිය. 
දුරට එම ස්ථානවල මීටර 100ක පමණ අංශක 90 බෑවුම සහිත නිම්න තිබෙන බව පෙනෙන්නට නැතිමුත් එ්වා අපට දැක ගැනීමට ලැබුනේ කුලුදුලේම මිනිස් පය නොතැබුණු ස්ථාන මතින් අසීරුවෙන් යන්නට වූ නිසාවෙනි. කෙසේ හෝ රාත්‍රිය උදාවන විට ගමන හමාර කරමින් අප නැවතත් කළුපහනට පැමිණියේ දවසේ අලුත් අත්දැකීම් රාශියක් සමගිනි. 
ඊස්ටර් අයිලන්ඩ් සංකල්පය ලෙස ගොඩනැඟුණු ලංකාවේ අබිරහස් මානව රූප වන ගලපිටගල අත් දෙකෙන් සෙලවිය නොහැකි නමුත් ඇඟිල්ලෙන් සෙලවිය හැකි බවට පහළ ගම්වාසීන් අතර මතයක් තිබුණ ද ගල පිහිටි ගලට ගාව තිබූ බැවින් එවැන්නක් සිදු නොවිය හැකි බව අපට ද පසක් විය. උතුරු කඳුකරය දෙස බලා සිටින මේ මිනිසා හෙළ ශිෂ්ටාචාරය ආදී මිනිසාගේ මුහුණුවරද? නැත්නම් වානර මුහුණක්ද? නැත්නම් යම් කිසි පුද පූජාවකට නෙළීමට කළ මූර්තියක්ද? නැත්නම් ශරීරය කුඩා හිස විශාල පිටසක්වළ ජීවියෙකුගේ රුවක්ද යන්න තවමත් අබිරහසකි. නළල මැද කෙටූ ස්ථානයේ කුමක් තැබීමට ඔවුන් උත්සාහ කළේද? එහි යමක් තිබූ නමුත් පසුකාලීනව ඒවා සොරුන්ගේ ග්‍රහණයට ලක් වුණාද යන්න තවමත් අබිරහසකි. 
මෙවැනි අබිරහස් රාශියක් පිහිටි ගලපිටගල අබිරහස් කලාපයට අප සමුදුන්නේ හිතේ වූ ප්‍රශ්න රාශියක් සමගිනි. ඒ ගලපිටගල අසාමාන්‍ය පිහිටීමයි. තවද කුලුඳුලේම දැයට දායාද  වූ නාරංගොල්ලේ දිය ඇළි 20 තවමත් මිනිසාගේ ඇසට හසු නොවී තිබීමත් ඒ ආශ්‍රිත දැකිය හැකි හෝ සොයා ගත හැකි තවත් ගල්ගුහාවක් වේනම් ස්වභාවික නිර්මාණ මතු දිනක ක්‍රියාදාම චාරිකාවකින් ගවේෂණය කිරීමට හිතැතිව අපි ගමන අවසන් කළෙමු. 
සංචාරක සටහන හා ඡායාරූප : 
ශමින්ද රන්ශාන් ප්‍රනාන්දු 
lankadeepa
=======================================================
උපුටා ගැනීම් සහිතයි .... දයාබර පාථක සහෘදයිනි ඔබ මෙම වෙබ් අඩවිය හා පළකෙරෙන ළිපි පිළිඹඳව සෑහීමකට පත්වේනම්  like කිරීමෙන් හා share කිරීමෙන් මිතුරන් අතරේ බෙදාහැරීමට කාරුණික වන්න...ඔබගේ වටිනා අදහස් දැක්වීමද (''Comment'') අගය කොට සළකමි...ස්තුතියි....
අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya 

Friday, July 5, 2019

හිරුගෙන් වැඩගත් අපේ මිනිස්සු......(Nalanda gedige - අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya - rawana )

ලෝකයේ මැද ලංකාවේ නාලන්දා ගෙඩිගෙයද?   
මුන්නේෂ්වරමේ කොග්ගල අරන්කැලේ පුරාණ කාලේ හිරු දෙවියන් වැන්ද දේවාලද?   
අවුරුදු උදාව තීන්දුවන්නේ දෙවුන්දර ගල්ගෙයි දේවාලයෙන් කියන්නේ ඇත්තද? 

රාවණ රජතුමාගේ කාලයේ නර්තනය පිළිබඳ දැනීමක් හා තෙල්මේ නැටුම ද තිබී ඇත. මෙම නැටුම විශේෂයෙන් දැකිය හැක්කේ සූර්යාට කළගුණ සැලකීමක් වශයෙන් කරන සූර්ය වන්දනා උත්සවයක දී ය. අද උත්සව අවස්ථාවන් හිදී ද දැකිය හැකිය. අතීතයේ එය අපේ රටේ තිබූ බව ද පිළිගනී. රාවණ පරපුරෙන් පැවත එන විශ්ව බ්‍රාහ්මණ, සූර්ය වංශ, යක්හෙළ, විශ්වකර්ම, නවන්දන්නා නමින් හඳුන්වන මේ සඳහා නටන නැට්ටුවා සූර්යයාට වැඳගෙන පෘථිවියේ ආනතියට සමාන ආනතියකින් යුතුව (ඇළවී) තමා වටා කැරකෙමින් සූර්යා වටා ද කැරකෙයි. ඒ අනුව සූර්යා වටා පෘථිවිය කැරකෙන බව රාවණ රජතුමා මුලින්ම සනාථ කර ඇති බව සිතමි. 
1980 වසරේ චීන මහජන දින සංස්කෘතික උත්සවය කොළඹ දී පැවැත්වුණේ ජෝන් ද සිල්වා සමරු රඟහලෙහිය. චීන තානාපතිතුමා ප්‍රධාන අමුත්තා විය. අවසානයට පැවැත් වූයේ තෙල්මේ නැටුමයි. එය ඉතා ආකර්ෂණීය හා වේගවත් විය. එම රංගනය අවසානයේ සංදර්ශනය ද අවසන් විය. රංගන ශිල්පීහු වේදිකාවට විත් සභාවට ආචාර කළහ. මැද සිටි තෙල්මේ රංගන ශිල්පියාට තානාපතිතුමා විසින් මල් කලබක් පිළිගැන්විණ. තානාපතිතුමා එය ශිල්පියා අතට නොදී දෙපා මුල තබා බිමටම පාත් වී වැඳ ආචාර කළේය. මුළු සභාවම පුදුම විය. නමුත් එය එසේ සිදුවිය. එදා එම සභාවේ සිටි අය මීට සාක්ෂි දරති. හිස නොනමන අභිමානවත් චීන ජාතිකයාට එදා එසේ වීම අබිරහසකි. සූර්යා උදාව හා ඉන්පසු සූර්යාගේ බැබළීම මූර්තිමත් කරන ශිව තාණ්ඩව ස්තෝත්‍රය ද රාවණ රජතුමාගේ නිර්මාණයකි. 
රාවණ රජු පටන් සිංහල අවුරුදු විශේෂ දවස යක්හෙළයෝ කෙළෙහිගුණ දත් අය වශයෙන් සූර්ය වන්දනාවේ යෙදෙති. සෑම වසරකම මාර්තු 20 වැනි දින සිට අප්‍රේල් 13 වැනි දින දක්වා කාලය ඇතුළත කොග්ගලට හිරු මුදුන් වෙයි. ඒ බව කොග්ගලින් බිහි වූ මහා වියතෙකු වූ අරීසෙන් අහුබුදු තුමා විසින් ලියා ඇති “හෙළ අවුරුදු වග” නමැති කෘතියේ සඳහන් වේ. එමෙන් මේ සමය එරබදු මල් පිපෙනවා පමණක් නොව ස්වභාවධර්මය ද වෙනස්වීම් ඇති වී බොහෝ සුන්දර දසුන් පවා දැකිය හැකි කාලයකි. 

“නීල කොබෝ රෑන ඇවිත් වී අහුලන ඉපනැල්ලේ... 
මාල ගිරව් රංචු  ගැසීලා නව අවුරුදු ගීත ගයනවා...” 
නාලන්දා ගෙඩිගෙය

ඉතා පුරාණයේ හිරු වන්දනා කරන දේවාල බොහොමයක් ශ්‍රී ලංකාවේ තිබී ඇත. මෙවැනි ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයට අයත් හිරු දෙවොලක් මුන්නේශ්වරම් හි තිබී ඇති බැව් පර්​ෙ‌ය්ෂණවලින් හෙළි වේ. තවත් හිරු දෙවොලක් අරන්කැලේ දී හමුවී ඇත. කොග්ගල හිරු දෙවොලත් ඉන් එකකි. බුදු දහම ශ්‍රී ලංකාවට ඒමටත් පෙර රාවණ යුගයේ පටන් කොග්ගල හිරුගල් දේවාල වන්දනාව සිදු වී තිබේ. දැනට අනතුරට පත්වෙමින් තිබෙන මෙම දෙවොල වන්දනාවට ඒ කාලයේ ඉන්දියාවෙන් පවා බැතිමතුන් පැමිණ ඇති බව දැනගන්නට ඇත. එපමණක් නොව පසුව අපේ සිංහල අවුරුදු උත්සවය ඉන්දියානුවන් විසින් පවා මේ දක්වා පවත්වාගෙන එයි. 
දෙවුන්දර නගරයේ පිහිටි හෝරා ස්තම්භය අසලින් උතුරට ඇති මාර්ගයේ කි.මී. 1 ක් පමණ යනවිට මෙවැනිම දෙවොලක් සහිත ගල් ගෙයක් හමුවනු ඇත. මෙම ගල්ගෙයි දොරටුව නැගෙනහිර දෙසට වන්නට පිහිටා ඇති නිසා සූර්ය දෙවියන් නැමදීම කළ දේවාලයක් ලෙස හඳුන්වති. මෙම ගල්ගෙයි වහලයේ සිදුරක් ඇත. හිරු එළිය එම සිදුර හරහා ගල්ගෙයි ඇතුළට පතිත වේ. ලංකාවේ අවුරුදු උදාව තීන්දු කරන්නේ මේ ස්ථානයෙන් බවට මතයක් ද පවතී. මෙහි බොහෝ නිදන් වස්තු තිබෙන බවට ගැමියෝ පවසති. අදටත් හිරු දෙවි වන්දනාව සඳහා ඇතැම්හු මේ ස්ථානයට පැමිණ තම දුක්ගැනවිලි කොළයක ලියා ගෙනවිත් සූර්ය වන්දනාව කොට ඒ දුක් ගැනවිල්ල ලියූ කොළයට ගිනි තබා හිරු දෙවි වන්දනාව කරති. 
එමෙන් ම දෙවැනි පෑතිස් යුගයේ සිට අද දක්වා සිතුල්පව්ව බෞද්ධ පූජනීය ස්ථානයකි. නමුත් එය ද රාවණ යුගයේ දී සූර්ය වන්දනාවට පාත්‍ර වී ඇත. යක්ෂ ගෝත්‍රික හෙළයන් වර්ෂයකට වරක් සරත් සමයේ පුන් පොහෝ දිනක සිතුල්පව්වට ඒකරාශී වී සූර්ය දෙවියන්ට පුද පූජා පවත්වා භාවනානුයෝගීව හැසිරුණ බැව් “රාවණ කතා” ග්‍රන්ථයේ සඳහන් වේ. සත් වැනි වීරමුණ්ඩ රජතුමා ද භාවනා කිරීමට ගොස් ඇත්තේ සිතුල්පව්වටය. දෙවන රාවණ රජතුමෙකු ගිරුවාපත්තුවේ දෙවොලකට ගොස් දෙවියන් පිදූ බවත්, දැන් එම ස්ථානය “ගැටබරු දෙවොල” ලෙස හඳුන්වනු බවත් “රාවණ කතා” පුස්කොළ ග්‍රන්ථයේ සඳහන් වී ඇත. මෙවැනි 10, 11 රාවණ රජවරු සිටි බව තවත් ස්ථාන කීපයක සඳහන් වේ. ඒ අනුව මේවා සූර්ය වන්දනාව කළ රාවණ යුගය දක්වා දිවෙන ඉපැරණි අතීතයක් ඇති ස්ථානයන් ය. 
ලකේගල පාවුල රාවණ රජතුමාගේ මාලිගයක් තිබූ බව ජනප්‍රවාදයේ පවතී. ලකේගල හා නාලන්දා ගෙඩිගෙය ලෝකයේ මැද ඉදිකෙරුණක් බව ඉපැරණි මහායාන බෞද්ධ ලියකියවිලිවලින් ද ගම්‍ය වෙයි. ඒ බව මෙයට වසර 2000 කට පමණ පෙර කලෙක රචිත “දෛවඥ කාමධෙනු” නම් වූ නක්ෂත්‍ර විෂය සම්බන්ධ ග්‍රන්ථයේ මෙම ශ්ලෝකයෙන් ද කියැවේ. 

“අස්තිලංකෝති වීක්‍යාතා - රාජධානි සාරංවිෂා 
භාර්තෂ්‍යා මධ්‍යරේඛායං - සපලස ජන සච්ච 
ශෛව ශවා හෙවෙත් භාර්තොර් - තත්ත්‍ර විෂුවන් 
රාවණ රජතුමා

බධ්‍යාචායාෂ්‍යාත් ගෝලයේ ගෝලයඃ 
නාලන්දා ගෙඩිගේ පිහිටි තැන ලංකා දිවයිනේ හරි මැද බව මිනින්දෝරු දෙපාර්තමේන්තුව ද පිළිගනී. එහි ඇති පිළිමය පුරාවිද්‍යාඥ බෙල් මහතා විසින් විස්තර කර ඇත්තේ දේව ප්‍රතිමාවක් බවටය. හිරු උදාවන විට ඕවරකය මත පතිතවන හිරු රැස්වලින් සූර්ය දේව ප්‍රතිමාව බබළන්නට සලස්වා තිබේ. ඒ අනුව මෙහි දී සූර්ය වන්දනාව කළ බව කිසිම සැකයක් නැත. හිරු මුදුන්වන විට අවට අයට දැන ගැනීම සඳහා ගෙඩිය ගසනු ලැබේ. අනික් ස්ථානවල ගෙඩි ද ඒ අනුව නාදවන්න ඇති බවට සිතිය හැකිය. ලංකා පුරයේ රාවණ සටන කෙරෙන අතරතුර රාවණ රජුගේ පුත් ඉන්ද්‍රජිත් (මේඝ නාද කුමරා) විජයග්‍රහණය සඳහා රාමායණයේ යුද්ධ කාණ්ඩ 22 සර්ගයෙහි සඳහන් පරිදිත්, මෝනියර් විලියම්ස් පඬිවරයා පවසන අන්දමටත්, දේව පූජාවක් පැවැත්වීමට යන ලද්දේ ද මෙම නාලන්දා ගෙඩි ගෙට විය යුතු බවට විශ්වාස කරති. රාවණ රජතුමාගේ සීයා පුලස්ති ඍෂි මියයාමෙන් පසු ආදාහනය කළ ස්ථානය මත මෙම නාලන්දා ගෙඩි ගෙය නිර්මාණය කළ බව පැවසේ. මෙය සිව් හෙළයටම ඇවැසි ශක්තිය ලබාදුන් ස්ථානයකි. 
මෑතදී බෝවතැන්න ජලාශය ඉදිකිරීම සඳහා මෙය ඉවත් කිරීම අපේ හෙළ ඉතිහාසය සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ කිරීමක් සේ බොහෝ දෙනෙක් සලකති. එමෙන්ම මිහිර කුල රජ සූර්ය දේව ප්‍රතිමාව සටහන මුද්‍රණය කරන ලද “යමූෂ දේව” නම් වස්ත්‍ර වර්ගයක් ලක්දිවෙන් කාශ්මීරයට රැගෙන ගොස් ඇත. (මෝ:වි:සං:ඉං:ශ:කෝ 847 පිටුව) මෙසේ, “ශ්‍රී ලංකාවේ රාවණ රාජධානිය සහ සීගිරි පුරාණය” හි සඳහන් විය. පසුව දඹදිව මිසරය දක්වා මෙම සූර්ය වන්දනාව පමණක් නොව ඒ සමග හිරු ගමන අනුව කාලය මැනීම ද, පලස්තීනය ග්‍රීසිය දක්වා ද ඉන් ඔබ්බට ද පැතිරී ගොස් ඇත. ඒ අනුව අපේ පෑතැටිය, ගල් ඔරලෝසුව, වැලිගල අද නවීනතම ඔරලෝසුව නිර්මාණය සඳහා පාදක කරගෙන ඇති බවට සිතමි. ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉතිහාසය හා පුරාවිද්‍යාව අංශය රජගලතැන්න පුණ්‍ය භූමිය සහ දාන ශාලා ගොඩනැගිල්ලේ කැණීම් කිරීමේ දී මෙවැනි ගල් ඔරලෝසුවක් හමුවීම, මීට සමානම ඔරලෝසුවක් අභයගිරි කැණීම්වල දී හමුවී තිබීම, වල්මීතලාවේ නියෝලිතික බිමෙන් හමුවූ තවත් සුවිශේෂී උපකරණයක් වූ ඉහත සඳහන් තිත් 19ක් සලකුණු කළ වැලිගල, ගිම්හාන කාලයේ දී පායන ඔරියෝන් තාරකා පංතිය බවට හැඳිනගෙන ඇත. මේ ගල් පුවරුව ධාන්‍ය අස්වැන්න නෙලන කාලය මැන බැලීමට භාවිත කළ බවට පැහැදිලි වීමෙන් ද ඉහත සඳහන් කරුණු මොනවට සනාථ වේ. 
විවාහයකින් තොරව සීසර් හා ක්ලියෝපැට්රා එක්වීමෙන් ලැබුණු දරුවා අවජාතක බව එරටේ සම්ප්‍රදාය අනුව පැවසීම වසන් කිරීමට උපායක් කල්පනා කරන ලදී. ඉන්පසු මහා රාජනියට පුතෙක් ලබාදීම සඳහා සූර්ය දිව්‍ය රාජයා සීසර්ගේ ආත්මයට ආවේශ වූ බවට රට පුරා පැතිරවීමට පවා අපෙන් ලොව පුරා ගිය එම සූර්ය වන්දනාව ප්‍රයෝජනයට ගෙන ඇති බවට ද සිතමි. ක්ලියෝපැට්රා.... මැරුණාද? මැරුවාද? ඒ ගැන ද ක්‍රි.පූ. 31 ග්‍රීසියේ දී මියගිය වීනස් දෙව්දුව පරදින නයිල් නදියේ අසිරිමත් රූසපුවක් අැති අභිරූපිකාවක් පිළිබඳව ලිපි ලේඛනවලින් බොහෝ තොරතුරු පැහැදිලි වේ. 
එපමණක් නොව සූර්ය වන්දනාව සමග අපේ කලා ශිල්ප ද ලොව පුරා ගියේය. වල්මීතලාවේ අතින් සෑදූ මැටි වළං ද, ලුණුගල් ගෙයි සකපෝරුවේ සාදා පිලිස්සූ වළං ද, රංචාමඩමෙන් හමු වූ පොසිලෝන් මෙන් රත්කර රක්තවර්ණ තීරුවලින් අලංකරණය කළ මැටි වළං ද පෙළ ගැස්වූ විට ශත වර්ෂ ගණනාවක් පුරා බලංගොඩ යක්හෙළ මිනිසා කළ අත්හදා බැලීම් මාලාවක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස උසස් කලාත්මක මැටි බඳුන් කර්මාන්තයක් පිළිබිඹු වෙයි. නමුත් මේ දේශීය තාක්ෂණික දැනුම මගහැර ඊට බොහෝ පසුකාලීනව ග්‍රීසියේ නිපද වූ ඇම්පෝරා වැනි බඳුන් පිළිබඳ මෙරට පාසල්වල ඉගැන්වීම කොතෙක් දුරට විහිළුවක් දැයි සිතාගත හැක. ඊජිප්තුවේ ආරම්භ වූවා සේ සලකන බතික් කලාව ද අපට උරුම ශිල්පයක් ලෙස සලකමි. 
රාවණ රජතුමා සූර්ය ශක්තියෙන් බොහෝ වැඩ ගත් අයෙකි. යක්හෙළ ඉංජිනේරුවන් විසින් ඊජිප්තුවේ පිරමීඩ් ඉදිකළ බවට සැලකේ. ප්‍රධාන පිරමීඩ තුන (Menkavra, Kahafre, Khufa) හා ලංකාවේ ප්‍රධාන ස්තූප තුන වූ මිරිසවැටිය, රුවන්වැලිසෑය, ජේතවනාරාම චෛත්‍යය අහසේ පිහිටි ඔරියෝන් තාරකා තුනට සමාන්තරව ඇති බව හා අනුපාතිකව ශක්ති කලාපයක් ලෙස විශ්වයේ ඉහළ සහ භූමිය මත පිහිටා ඇති බව විද්‍යාත්මකව සැලකේ. පිරමීඩවල හා ස්ථූපවල ත්‍රිකෝණය එකමය. ස්තූපවල දේහයන් දවාලූ ධාතූන් හා පිරමීඩවල දේහයන් ද තැන්පත් කර ඇත. 
මේවා නිර්මාණයට ටොන් 2 - 3 බරැති ගල් කුට්ටි උඩට ගෙන ඇත්තේ සූර්ය ශක්තියෙනි. සීගිරිය නිර්මාණය, ලෝවාමහාපායේ ගල් කණු සිටුවීම ආදිය සිදුවී ඇත්තේ ද එසේ විය හැක. “රාජ තරංගනී” නමැති කාෂ්මීර රාජ වංශ කතාව ප්‍රකාශ කරන්නේ ද පිරමීඩ ඉදිකළේ යක් හෙළයන් බවය. රාවණ රජතුමා සූර්ය ලිත (ශිවා ලිත) භාවිතා කළ මහා විද්‍යාඥයෙකි. එම ලිත අද දක්වා ඌවේ ජ්‍යොතිර්වේදීන් භාවිත කරනු ලබයි. පසුකාලීනව මායාවරුන්ගේ දින දසුන විස්සෙන් විස්සට ගණිතය මායා ගණන් හෝඩිය පවා සූර්ය යුගයන් වශයෙන් ද බෙදේ. එපමණක් නොව අහමෙන් තොප් රජු විසින් හිරු දෙවියන් පමණක් මිසර වැසියා ඇදහිය යුතු බවට ප්‍රකාශ කර ද ඇත. “රා” යනු රාවණද, බැස්ටෙට් දෙවඟන යනු “රා” ගේ දියණියයි. “රා” යනු ඔවුන්ගේ ඇදහීම අනුව ද සූර්ය ශක්තියයි. 

“ආදි අපේ මුතු මිත්තෝ 
ඉරෙන් හඳෙන් වැඩ ගත්තෝ” 

තව දශක දෙකක දී පමණ ලොව ද්‍රව්‍ය පදාර්ථ අවසන් වී පොසිල ඉන්දන යුගය අවසන් වේ. එවිට සූර්ය ශක්තිය තුළින් පමණක් අවශ්‍යතා නිපදවා ගැනීමට නැවත රාවණ යුගයට යෑමට මිනිසාට සිදුවන්නේය. එවිට පරිසරයට ද හානියක් නොවී හරිත ලොවක් ද නැවත ඇති වේ. සූර්ය ශක්තිය තුළින් එය කළ හැකි දැයි බටහිර විද්‍යාඥයින් අසනු ඇති. ශක්ති විද්‍යාව දන්නා වූ අදටත් ශේෂ වී සිටින රාවණ පරපුරේ අතළොස්සක් යක් හෙළයන් වන ඔවුන්ට එය හැකිවනු ඇත. එසේ කිවහොත් බොහෝ දෙනා සිනාසෙනු නොඅනුමානය. අද එය සිනාසුණ ද තව දශක කීපයකින් එසේ වන්නට පුළුවන. 
ඔවුන් කළ ලොව මවිත කරන විශ්වකර්ම නිර්මාණ නොමැති නම් අද ශ්‍රී ලංකාවේ සංස්කෘතියක් කියා පෙන්වීමට දෙයක් නොමැති තරම්ය. ඒ අනුව නවකම් දන්නා නවන්දන්නාට මෙය අරුමයක්ද? සූර්ය ශක්තියෙන් තෙල්, පොහොර නැතිව කෘෂිකර්මය කරන උකුවෙල තිලක කන්දෙගම මහතා හා ඉතිරි විදුලි බලය සූර්ය ශක්තියෙන් පිරවීමට නිපයුමක් මගින් බලාපොරොත්තු වන යක්හෙළ පරපුරේ ජලයෙන් විදුලි පහන් දැල්වූ ඩී.ජේ. විමලසුරේන්ද්‍ර තුමාගේ හතර වැනි පරපුර හොබවන “ෆ්ලෙක්ස් පෝර්ට්” ආයතනය හිමි ආචාර්ය නන්දදාස නාරායන ඉංජිනේරුතුමා එවන් දෙදෙනක් පමණි. 
මෙවැනි අය තවත් විවිධ ක්‍ෂේත්‍රවල ඇති දැයි විමසිලිමත්ව සොයා බැලුවොත් දැන ගැනීමට පුළුවන. මේ අනුව සියලුම යක් හෙළයන් නැවත එකට එකතු වන දිනය ඈතක නොවනු ඇතැයි ද කියා සිතමි. “ශ්‍රී ලංකාවේ යක්හෙළ පරපුර හා අපේ ඓතිහාසික උරුමය” 2011 මුද්‍රිත පළමු කෘතියෙන් හා 2015 මුද්‍රිත දෙවන කෘතියෙන් නැවත සූර්ය ශක්තිය නිපදවා එමඟින් අවශ්‍යතා සපුරා ගැනීම ගැන අවධානය යොමු කළෙමි. ඒ අනුව 2016 දෙසැම්බර් මාසයේ සිට දිවයිනේ මේ වන විට සූර්ය බලශක්ති සංග්‍රාමයක් ආරම්භ කිරීම හා 2018.03.11 ජාත්‍යන්තර සූර්ය බලශක්ති එකමුතුවක් පැවැත්වීම ගැනත් සතුටට පත්වෙමි. 
මෙසේ අපේ යටගියාව හෙළි කරන, ලොවට ගිය අපේ උරුමය මතුකරන සූර්ය වන්දනාව ජාතියේ පැවැත්ම, හැඩගැස්ම, ජාතික එකමුතු කිරීම, වේලාවට වැඩ කිරීම, එස් 5 ක්‍රමය මුලින් ම හඳුන්වා දීම, කළගුණ සැලකීම වැනි ගුණදම් රාශියක් ද මේ තුළින් පුරුදු පුහුණු කරන ලදී. මුළු රටම එකතුවී ළිප ගිනි මෙළවීම, ආහාර අනුභවය, ගනුදෙනු කිරීම, වැඩ ඇල්ලීම ආදිය සියලුම දෙනා එකම වේලාවට කරන මෙම සිංහල අලුත් අවුරුදු වැනි පැරණි උළෙලක් ලෝකයේ කිසිම තැනක නොමැත. මෙය ආරම්භ කිරීමේ පමණක් නොව අපව විවිධ කර්මාන්තයන් කර, ගොවිතැන් කරමින් නිර්මාංශ භක්ෂිකව ජීවත්වීමට පුරුදු පුහුණු කර ලොව පළමු ශිෂ්ට සම්පන්න ජාතියක් බවට පත් කිරීමේ ජාතියේ ගෞරවය “මංජු ශ්‍රී” නමින් මතු බුදුවන ඒ ශ්‍රේෂ්ඨ මහා රාවණ රජතුමාට හිමි වේ. 
එදා ලංකාවට ඉන්දියාවේ මැඩගස්කරය දක්වා අයත්ව තිබුණි. එමෙන්ම මානවයා මෙම මැඩගස්කරයෙන් එනම් ලංකාවේ ඇති වී ලොව පුරා ගිය බවට සලකමි. ඉන්දියාවේ බොහෝ ප්‍රදේශ සමග රාවණ රජතුමාට රටවල් දහයක් යටත්ව තිබී ඇත. ඒ නිසා එතුමා දසිස් රාවණ නම් විය. එම ප්‍රදේශවල එතුමාගේ පරපුරේ යක් හෙළයන් ද පදිංචි වී සිටි බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. ඒ සමග හිරු වන්දනාව ද ඉන්දියාව පුරාවට ද පැතිර ගියේය. 
මුන්නේෂ්වරන් කෝවිල
රාවණ රජතුමාගේ නැඟණිය වූ සුපර්ණිකා කුමරිය පාලනය කළ දණ්ඩකරණයෙහි ශාඛ පමණක් බුදින යක්හෙළ ජනතාවක් විසූ බව රාමායණයෙහි පවා සඳහන් ය. මෙම දණ්ඩකරණයට රාම බලෙන් ඇතුළු වී සතුන් මැරීම හා සුපර්ණිකාවට හිරිහැර කිරීම, රාම රාවණ යුද්ධයකට පවා හේතු විය. මෙම රාවණ යුගයේ දී මුහුදු ගැලීමකින් මෙම දණ්ඩකරණය මුහුදුබත් වූවා පමණක් නොව ලංකාපුරය කොටසක් ද මුහුදුබත් වී ලංකාව ද ඉන්දියාවෙන් වෙන් විය. මේ බව රාජාවලිය හා සද්ධර්මාලංකාරයේ ද සඳහන් වේ. 
ඉන්දියාවේ රාමේශ්වරම් සිට ලංකාවේ තලෙයිමන්නාරම දක්වා ස්වභාවික පාලමක් බඳු මුහුදු නොගැඹුරු ප්‍රදේශය භූගෝලීය වශයෙන් ද ඊට සාක්ෂි දරයි. ලංකාවට අයත් වූ ඉන්දියාවේ කොටස්වල සිටි යක්හෙළයෝ අදටත් එහි සිටිති. කාලයක් ගතවීමෙන් භාෂාවන් හා සිරිත් විරිත් වෙනස් වුවත් ලේවල නම් වෙනසක් නැත. බොහෝ දෙනෙක් වරින් වර ආපසු පැමිණි අතර, රජවරු විසින් ද ගෙන්වාගෙන ද ඇත. ඉන්දියාවේ දණ්ඩක වනයේ අගනුවර වූ ධනස්ථානය (දනව්ව) 2002 දී මුහුදු පත්ලේ තිබී සොයාගත් අතර, අවුරුදු 5000 ට වඩා කාලය නිර්ණය වීමෙන් රාවණ රජතුමා සිටි කාලය ද එතුමා බුදුබව පැතීමට වරම් ලැබූ බව පවසන කාශ්‍යප බුදුන්ගේ කාලය දක්වා දිව යයි. 
මෙම සූර්යා මුල් තැනෙහිලා සැලකීමේ ඉතිහාසය බුද්ධෝත්පත්තියට එහා දිව යන්නක් බව ඉහත ලිපියෙන් ද පිළිගෙන ඇත. මීට බොහෝ කාලයකට පසුව එනම් ක්‍රි.පූ. 1500 දී ආර්යන් ඉන්දියාවට පැමිණ ඇති බවට පිළිගැනීම. සමහරවිට එහිදී ඔවුන් ද සූර්ය වන්දනාවට පෙළඹෙන්නට ඇත. පසුකාලීනව විජය සමග ඔවුන් ලංකාවට සංක්‍රමණය වීමෙන් පසුව ද යක්හෙළයන් සමග එය ඇදහුවා විය හැක. 
බුදු සමය පැමිණීමට පෙර ලාංකීය සංස්කෘතියේ ප්‍රබල ලෙස හින්දු බලපෑමට ලක්ව පැවති බවත්, එමෙන්ම “මහා වංශයට අනුව පණ්ඩුකාභය රාජ්‍යත්වය පතා කළ සටනේ දී වළවාමුඛී ඔහුට උපකාර කළ බැවින් රජ උයන තුළ වාසයට සකස් කර වසරක් පාසා පූජාවන් දුන් බව” ද ඉදිරිපත් කරමින් පත්තිනි ඇදහීම ද එසේ හින්දුන්ගෙන් පැමිණියක් බව සනාථ කිරීමට සමහරු උත්සාහ කරති. විජය මෙහි පැමිණීමට පෙර ලංකාවට කිසිම විදේශිකයෙක් පය ගසා නැත. ඒ වනවිට මෙහි රජ කළේ දුටුගැමුණු රජතුමාගේ මුත්තා වන කම්මල්කරුවෙකු වූ යක්හෙළ පරපුරේ මහාකාලසේන රජතුමාය. 
ඒ වන තෙක් කිසිදු හින්දු බලපෑමක් වුණේ නැත. චිත්‍රරාජ, කාලවේල, වළවාමුඛී යන අය පණ්ඩුකාභය රජතුමාගේ පිය පාර්ශ්වයේ යක්හෙළයන් වන අය වෙති. මොවුන් තම වර්ගයා දිනවීමට කළ උපකාර නිසා රජ උයන තුළ පදිංචි කළා විනා ඔවුහු හින්දූන්වත්, හින්දුන් අනුගමනය කරන්නන්වත් නොවන නියම යක්හෙළයන් වෙති. බුදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වාරණයේ දී ලංකාවට ගොඩ බසින විජය ඇතුළු පිරිස ආරක්ෂා කිරීමට උන්වහන්සේ ශක්‍ර දිව්‍ය රාජයාට එය පවරන ලද බව ඉහත තොරතුරු සඳහන් කරන මහාවංශය කතුවරයාම පවසයි. නමුත් පරිනිර්වාණ මංචකයේ විස්තර සඳහන් මහා පරිනිබ්බාන සූත්‍රයේ හෝ එවැන්නක් සඳහන් කර නොමැත. ඇරත් මීට ඉහත බුදුහිමියන් සරණ ගිය ලක්වැසි ජනතාව විනාශ කිරීමට දූෂිත විජයට පමණක් සව්ලෝ සතුන්ට ද කරුණාව දක්වන බුදුන් වහන්සේ ආරක්ෂාව හා අනුමැතිය ලබාදෙයි ද? 
විජය බුදුන්වහන්සේගේ ඥාතියෙකු ලෙස හා රාවණ රජතුමා මෙන්ම කුවේණිය මිනී මස් කන බවට හුවා දැක්වීමටත් කටයුතු කර ඇත. නිර්මාංශ භක්ෂික හා මතු බුදු බව පතන රාවණ රජතුමා මිනී මස් කයිද? රාමට එකට එක කිරීමක් වශයෙන් සීතා දේවිය පැහැරගෙන ආවා විනා එසේ නම් සීතාව මරාගෙන කන්න තිබුණි. කුවේණියට ද විජය අත්හැර නොගොස් ඔහුට හොඳ පාඩමක් නූගන්වන්නේද? 
මෙසේ පසුකාලීනව මෙරට ඉතිහාසය ලිවීමට උත්සුක වූ මහානාම හිමියන් ඉන්දියානු ආභාෂය ලැබූ යතිවරයෙකි. එය ද යක් හෙළයන්ගේ සැබෑ ඉතිහාසය යටපත් කිරීම කෙරෙහි බලපා ඇත. බුද්ධ වංශ කතාව කීමට ඇති වූ මහා වංශයෙහි අඛණ්ඩ රාජ වංශයක පූර්ණ තොරතුරු සිංහලයාට තිබුණත් එසේ වෘතාන්ත ස්වරූපයෙන් ලියවී ඇති නිසා මේ තුළින් ඉතිහාස තොරතුරු මතුකර ගැනීම පරෙස්සමෙන් කළ යුතුය. 

එම්.ඒ. කරුණාරත්න 
ගිරාතලාන දකුණ - හෙට්ටිපොළ 
lankadeepa
============================================================
උපුටා ගැනීම් සහිතයි .... දයාබර පාථක සහෘදයිනි ඔබ මෙම වෙබ් අඩවිය හා පළකෙරෙන ළිපි පිළිඹඳව සෑහීමකට පත්වේනම්  like කිරීමෙන් හා share කිරීමෙන් මිතුරන් අතරේ බෙදාහැරීමට කාරුණික වන්න...ඔබගේ වටිනා අදහස් දැක්වීමද (''Comment'') අගය කොට සළකමි...ස්තුතියි....
අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya 

Tuesday, July 2, 2019

මහකැලේ හුදකලාවූ අසිරිමත් පුදබිමක්......(purana viharaya අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya - ශාස්ත්‍රීය ළිපි)

උතුරු පළාතේ සොයා ගනිමින් පවතින, බෞද්ධ උරුමය අතරට එකතු වන අලුත්ම පින්බිම සොයා අපි මහ වනය පීරුවෙමු. දහවලේ පවා වන අලින් ගහණ වූ මහ වනයේ ඇතුළෙහිම තැනකි. මොහොතකට පෙර වන අලින් ගැවසුණු බවට ලකුණු අප නෙත ගැටෙයි. ගිනි කාෂ්ඨක අවු රශ්මිය පරිසරය උණුසුම් කර තිබෙන මොහොතකි.   
නිහඬව ඇවිද යා යුතු වනගත චාරිකාවකි.   
ප්‍රදේශය ගැන හොඳින් දන්නා මැදඔයාමඩුවේ ප්‍රඥාසාර හිමියන් සහ හල්මිල්ලෑවේ ප්‍රඥාරතන හිමියන් අප ගමනේ නියමුවෝය.   
මධ්‍යම නුවරගම් පළාතේ දෙමටමල්ගම තුලානේ, බෝගොඩ ගමේ ඌත්තුවෙල්ලියහි මේ පුරාවිද්‍යා නටබුන් හෙළිවෙමින් පවතී.   
ඌත්තුවෙල්ලිය යනු උල්පත් ස්ථානය යන අදහස දක්වයි. බෝගොඩ ගමින් වන වැදුණු අපි කැලෑව මැද්දේ කිලෝ මීටර් කීපයක දුෂ්කර ගමනක් වන අභ්‍යන්තරයට පියමැන්නෙමු. විහාරය නුදුරින් ගලා බසින්නේ පැරණි කදම්බ නදිය යැයි කී මල්වතු ඔයයි. මහා කුඹුක් ගස් ද විසල් කළු ගල් ද අතරින් සීතල දිය දහර නිහඬව ගලා බසියි.   
මල්වතුඔය අසබඩට වන්නට මේ ඉපැරණි විහාර නටබුන් රාශිය මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ ගිරි ශිඛර කීපයක් පාදක කරගෙන පිහිටා තිබෙයි.   
අඩි පාර දිගේ ගිය අපට වන මැද දකින ඒ දුර්ලභ දසුන් පෙළ සැබැවින්ම අරුමයක් විය. 

ගල් කණු සිය ගණනකි. ගල් පර්වතයේ ස්වභාවික ගල් පඩි බලන බලන අත විහිද තිබෙයි.    මහ වන මැද ගල් බුදු පිළිම නටබුන් සේම ඉපැරණි චෛත්‍ය ගණනාවක යැයි සිතිය හැකි ස්ථූප නටබුන් ද රැසකි. අවුරුදු ගාණක් කැලයටම නතු වූ මේ පුද බිම පළමු වරට ‘ඉරිදා ලංකාදීප’යෙන් ලොවට හෙළි කරමු.   
මේ ඌත්තුවෙල්ලිය විහාරය ඉක්මනින් සංරක්ෂණය වීම ලංකාවේ වැදගත් බෞද්ධ උරුමයක් ලෝකවාසීන්ගේ අවධානයට යොමු කළ හැකි බවට ලකුණකි. මේ පැරණි විහාරය මහානාගතොට කදම්බනදී රාජ මහා විහාරය ලෙස ගම්වාසීන් අතර වඩා ප්‍රකටය.   
ක්‍රි.පූ. 3 වන සියවසේ දී දේවානම්පියතිස්ස මහ රජුන්ගේ ආරාධනාවෙන් සංඝමිත්තා මහ රහත් තෙරණිය විසින් ජය ශ්‍රී මහා බෝධි ශාඛාව අනුරාධපුරය දක්වා වැඩම කෙරිණි. ඒ ගමන් මග වූයේ තිවක්ඛ බමුණුගම හරහාය. තිවක්ඛ බමුණුගම යනු වත්මන් තන්තිරිමලයයි. ජය ශ්‍රී මහා බෝධි ශාඛාව දඹකොළ පටුනේ සිට අනුරාධපුරය දක්වා වැඩමවන ගමනේ දී පළමු දින රාත්‍රිය තිවක්ඛ බමුණු ග්‍රාමයෙහි ගල් තලාව මත තැන්පත් කළ බව තන්තිරිමල විහාර ඉතිහාසය කියා පායි.   
පසුදිනක මහමෙවුනා උයනේ රෝපණය කළ මහා බෝ ශාඛාවෙන් හට ගත් අංකුර අටෙන් (අෂ්ට ඵල බෝධි) එකක් තිවක්ඛ බමුණු ග්‍රාමයේ ගම් ප්‍රධානියාට ලැබිණි.   
 ඔහු මහත් පෙරහරින් අෂ්ට ඵල බෝධිය වැඩම කරවා ගෙන තන්තිරිමල ගල්තලා මත්තයේ රෝපණය කළේය. එතැන් පසු තිවක්ඛ බමුණුගම බෞද්ධාගමික ප්‍රබෝධය වඩ වඩාත් පැතිර ගියේය. ප්‍රදේශයේ පැතිරීගත් බෞද්ධ ප්‍රබෝධය මූලික කරගෙන සමකාලීනව ඊට යාබදව ගොඩ නැගුණ සුවිසල් විහාර ආරාමයක් හැටියට ඌත්තුවෙල්ලිය විහාර නටබුන් විශ්වාස කළ හැකිය. 

තන්තිරිමලයට වඩා වැඩි කටාරම් කෙටු ගල් ලෙන් රාශියක් ඌත්තුවෙල්ලිය නටබුන් අතර හමු වේ. ඒ අනුව උතුරේ රහතන් වහන්සේලා දහස් ගාණක් එක තැනක වැඩ සිටි ඓතිහාසික වශයෙන් ඉතාම වැදගත් තැනක් හැටියට මෙතැන විවාදයෙන් තොරව නම් කළ හැකිය.   ඌත්තුවෙල්ලිය නටබුන් පිළිබඳව එච්.සී.පී. බෙල් මහතාගේ වාර්තාවල ද දැක්වේ.   
2016 වර්ෂයේ දී ශ්‍රී ලංකා භික්ෂු විශ්වවිද්‍යාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්ය ආරිය ලගමුව මහතා පුරාවිද්‍යා ගවේෂණය මෙහි සිදු කරන ලදී. ඒ අනුව කටාරම් කෙටූ ගල් ලෙන්වල පැහැදිලිව කියැවිය හැකි බ්‍රාහ්මීය අක්ෂර ලෙස ලිපි සමූහය කියවා ඇත. විහාර නටබුන් ද රැසක් පිළිබඳ අනුමාන වශයෙන් අදහස් දක්වා තිබෙයි.   
විහාරයේ පහළම කොටසේ කරුව සහිත දැවැන්ත ගල් කණු 40ක් පමණ සිටුවා ඇත. බැලූ බැල්මට මේ පැරණි ගල් කණු මත ඉදිවූ මහල් ගොඩනැගිල්ලක් බවට හඳුනාගත හැකිය.   
විද්වතුන්ගේ අදහසට අනුව අනුරාධපුරයේ ලෝවාමහා ප්‍රාසාදය වන්ව ඌත්තුවෙල්ලියේ වැඩ සිටි දහස් ගාණක් හිමිවරුන් විනයකර්ම සඳහා මේ මහල් ප්‍රාසාදය භාවිත වන්නට ඇති බව සිතිය හැකිය. ගොඩනැගිල්ලේ කඩා වැටුණු ගල් කණු ද අවට දැකිය හැකිය. ගල් කණු යොදා හැදූ තට්ටු ගොඩනැගිල්ලක නටබුන් මෑතක හමු වී ද නැත. එබැවින් ඌත්තුවෙල්ලිය නටබුන් මෙරට ඉතිහාසය මෙන්ම බෞද්ධ උරුමය පිළිබඳ කැටපතකි.   එතැනම යූප ගලක වැදගත් ලකුණ ද අපට දකින්නට ලබිණි. 

ගිරි ශිඛරයේ පිහිටීම ද විශේෂත්වයක් දක්නා ලැබේ. එය පිහිටා ඇත්තේම වේදිකා ආකාරයට කොටස් වශයෙනි. ගිරි ශිඛරයේ ඒ ඒ කොටස්වල ඒ ඒ නටබුන් කොටස්ය.   
මේ ගිරි ශිඛර වේදිකාවලට ගොඩවීමට ගලේම කෙටූ පැරණි පඩිපේළි තැන තැන හමුවේ. ඒවා දකින විට මේ විහාර ආරාම පද්ධතිය ඉතාම සැලසුම් සහගතව වගේම නිර්මාණාත්මකව සපුරා ගත් කාර්යයක් බවට මොනවට පැහැදිලි වෙයි.   
ගලේ මධ්‍යයේ එක් කොටසක අඩි 7ක් පමණ උසැති කළු ගලින් නෙළුෑ හිටි බුදුපිළිමයකි. පිළිමය කොටස් කීපයකට කැඩී ගොස් තිබෙයි. පිළිමය බස්සවා තිබූ ආසනය ද ඊට නුදුරෙහි දක්නට ලැබේ. ගල් කන්දේ මැද මළුව කොටසේ මේ අනුව පිළිම ගෙය ඉදිවී තිබෙන්නට ඇති බව සිතිය හැකිය.   
තවත් විශේෂයක් වන්නේ ඌත්තුවෙල්ලි නටබුන් අතර වේදිකා කීපයක, ඉපැරණි චෛත්‍ය 4ක පමණ නටබුන් දකින්නට ලැබීමයි. කුඩා හා මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ චෛත්‍ය නටබුන් පැහැදිලිව හඳුනා ගත හැකිය. ඒවා ගඩොලින් කළ බව විසිර ගිය ගඩොල් කඳු දකිද්දී පෙනේ.   
ඌත්තුවෙල්ලි නටබුන් අතර චෛත්‍ය 4ක් තිබුණා නම් එය කොයිතරම් ඓතිහාසික හා ජනාකීර්ණව පැවති වැදගත් පූජනීය ස්ථානයක් ද යන්න අප කල්පනා කළ යුතුය. 

අනුරාධපුරයේ මිහින්තලයේ මෙවැනි චෛත්‍ය කීපයක් ගල් පවුවේ දැකිය හැකිය. සිතුල් පවුවේ ද දැකිය හැකිය. එවැනිම වූ ක්‍රමානුකූල විහාර සැලැස්මේ ස්ථූප 4ක නටබුන් දැනට හමුවීම අනුරාධපුර යුගයේ පමණක් නොව උතුරේ බෞද්ධ උරුමය තුළ ද සුවිශේෂ ලකුණක් විය යුතුය.  මේ ඌත්තුවෙල්ලි විහාරය වහ වහා සංරක්ෂණය විය යුත්තේ, මහ වන අතරින් නැවත ගොඩනගා ගත යුත්තේ එහි බැලූ බැල්මට ද පේන මහා ඉතිහාසයක් කාගේ හෝ වරදින් යට ගැසී තිබෙන නිසාය.   
බලධාරින්ගේ අවධානය පිණිසයි.   
විහාර නටබුන් තුළ හමුවන කටාරම් කෙටූ ගල් ලෙන් කුඩා ප්‍රමාණයේ ඒවා නොවේ. මහ ගල් ලෙන ඇතුළට දීර්ඝව යා යුතුය. ඒ ලෙන් ද උසින් වැඩි විශාල ලෙන් වේ.  හඳුනාගත් ගල් ලෙන් 6කම ඒවා පූජා කළ ප්‍රාදේශීය නායකයන් පිළිබඳව තොරතුරු බ්‍රාහ්මීය අක්ෂරවල සඳහන් බව මහාචාර්ය ආරිය ලගමුව මහතා පවසයි. මේ බ්‍රාහ්මීය අක්ෂර ද ඉතා දීර්ඝව ලියා ඇත්තා සේම ඉතා පැහැදිලිව සටහන් වශයෙන් අදත් දැකීමට පුළුවන්කම තිබේ.   
කෙසේ වෙතත් හඳුනා ගත යුතු තවත් බොහෝ නටබුන් ඌත්තුවෙල්ලිය ගිරි ශිඛර කීපය ආසන්නයේ තව බොහෝ තිබිය හැකිය.   ගල්ලෙන් තව තවත් තිබිය හැකිය. කාලය ඇවෑමෙන් පොළොවට යට වූ බුදු පිළිම, ආසන ගල්, පඩි ප්‍රාකාර, පොකුණු තව තවත් සොයාගත යුතුව ඇත.   
නිවැරදි කැණීමක් කළොත් ඌත්තුවෙල්ලි විහාරය සිතුල්පවුව විහාරයට ආසන්න ක්‍රමවේදයකට එදා පැවැති බවට ඉතිහාසයේ ගොඩ ගත හැකි බව නම් කිව හැකිය.  තව ද විහාරය වට කරගෙන දැවැන්ත ප්‍රාකාර බැම්මක නටබුන් හමුවී ඇත. මෙහි වැඩහිටි හිමිවරු පැන් පහසු වූ පොකුණු කීපයක නටබුන් දැකිය හැකිය. දැනට වනය අතරින් හමුවූ ගල් කොටස් තැන්පත් කොට හැදූ වෘත්තාකාර ආකාරයේ විශාල පොකුණක් දැකිය හැකි වේ.
තවත් විශේෂත්වයක් වන්නේ විහාරය මායිමේ පැරණි කදම්බ නදිය හෙවත් මල්වතු ඔය ගලා බැසීමයි.  මල්වතු ඔය අසබඩ මේ විහාරය ගොඩනැගීම තුළ, ලංකාවේ බොහෝ පැරණි විහාරවල හමුනොවන සෞන්දර්යාත්මක පරිසර ලක්ෂණ හා පරිසර වටිනාකම් රැසක් අපට දක්නට ලැබේ. ඒ අනුව කදම්බ නදී පාමුල එදා මේ විහාරාරාම සංකීර්ණය කෙතරම් සිත් ගන්නා සුලුව පවතින්නට ඇතිද?   
මීට මහානාගතොට කදම්බ නදී විහාරයයි, ප්‍රදේශවාසී ජනී ජනයා කියන්නට ද පසුබිමක් ඇත. මහා නාග යනු මේ ප්‍රදේශයේ ජීවත් වූ සිටුවර මට්ටමේ වෙළෙඳ ව්‍යාපාරිකයෙකු බව ඉතිහාසගත තොරතුරු මතු කරයි. ඔහුගේ වෙළෙඳාම වූයේ මේ ප්‍රදේශයේ සිට උළු, ගඩොල්, කළු ගල් ආදිය විහාර ආදී කර්මාන්ත සඳහා කදම්බ නදිය දිගේ පාරු දිගේ ප්‍රවාහනය කිරීම බවට මතයක් ඇත. ඔහුගේ නමින් මල්වතු ඔයට සම්බන්ධ වන අතු ඇළක් තිබී ඇත. මහානාග තොටෙහි පිහිටි කදම්බ නදී විහාරය යැයි නූතනය මෙතැන නම් කිරීම ඉතා කාලෝචිත බව අප ද විශ්වාස කරමු.   
දවසින් දවස එළිය විය යුතු පුද බිමක් දවසින් දවස වැසී යාම ජාතියේ අවාසනාවකි.  කලක් එල්.ටී.ටී.ඊ.ය උදුරාගත් පය තබන්නට නොදුන් ඌත්තුවෙල්ලිය දැන්වත් එළිකර රටට ලෝකයට විවර කරමු ද?   
තන්තිරිමල රාජමහා විහාරාධිපති තන්තිරිමලේ චන්දරතන නා හිමියන්ගේ අනුශාසනා පරිදි බලධාරීන් ඉක්මන් වෙනවා නම් තවත් සිතුල් පවුවක්, තවත් වෙස්සගිරියක් වැනි මහානාග තොට කදම්බ නදී පුද බිම වැඳ පුදා ගන්නට කවුරු කවුරුත් භාග්‍යවන්ත වනු ඇත.   
එසේ නොවුනොත් තවත් දශක ගාණක් මේ පුද බිම වන අලි වෙසෙන මහ කැලේ හුදෙකලා වනු ඇත. මේ පුරා උරුමය විනාශ වීම, නිදන් හොරු රජ කිරීම නියත වනු ඇත.  ඌත්තුවෙල්ලි නටබුන් පිළිබඳ සලකද්දී පමාව පසුතැවීමක් බව දකින්නට හේතු ඇත්තා සේම මතුවට එසේ නොවනු ඇතැයි අපි විශ්වාස කරමු.

සටහන හා ඡායාරූප - 
අසංක ආටිගල
lankadeepa
========================================================
උපුටා ගැනීම් සහිතයි .... දයාබර පාථක සහෘදයිනි ඔබ මෙම වෙබ් අඩවිය හා පළකෙරෙන ළිපි පිළිඹඳව සෑහීමකට පත්වේනම්  like කිරීමෙන් හා share කිරීමෙන් මිතුරන් අතරේ බෙදාහැරීමට කාරුණික වන්න...ඔබගේ වටිනා අදහස් දැක්වීමද (''Comment'') අගය කොට සළකමි...ස්තුතියි....
අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya 

Thursday, June 27, 2019

කතරගම බෝධියේ එක් අත්තක රන්පත් එන හාස්කම්..... (haskam ,අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya - katharagama)

කතරගම ඇසළ පෙරහැර ආරම්භ වීමට දින 45 කට පෙර කපු සිටුවීම නම් පෞරාණික චාරිත්‍රයක් කතරගම මහා දේවාලයේ මිණි බැදි මණ්පයේ නියමිත ස්ථාන 02කකදී සිදු කරනු ලබයි. දින 45ක් ඉකුත් වූ පසු ඇසළ පෙරහැර ආරම්භ වේ. කප් සිටුවීම සමග පෞරාණික චාරිත්‍රයන්ද ඇරඹේ.

01. යාපනයේ සිට පාද යාත්‍රාවෙන් කතරගම පුදබිම කරා පැමිණෙන බැතිමතුන් ගමන් ආරම්භ කිරීම.

02. දේවාලවල නළලේ ගාන තින්නොරු නම් සුදු පාට කුඩු විශේෂය ලබා ගැනීම සදහා දෙවියන්ට භාරහාරවී තින්නෝරු ලැබෙන වල්ලිමලේ නම් ප්‍ර දේශයේ කැනීම් ආරම්භ කිරීම.

03. කතරගම අෂ්ඨළුල බෝධින් වහන්සේගේ එක් ස්ථානයක රන්වන් බෝපත් හට ගැනීම.

කතරගම අෂ්ඨළුල බෝධින් වහන්සේ
යාපනයේ ආරම්භ කරන ලද පාද යාත්‍රාවේ නැගෙනහිර ප්‍ර දේශයේ කෝවිල් වල රාත්‍රී නවාතැන් ගනිමින් එනවිට අතරමගදී මේ පිරිසට තව තවත් පිරිස එකතුවේ. යාල අභය භූමියට ආසන්න ප්‍ර දේශයේ මහ මුහුද සමීපයේ ඇත. කතරගම දෙවියන්ට පුදපූජාවන් පවත්වන, ඔකදකතරගම දේවාලයට බැතිමතුන් එකතුවී පූජාවන්ට දින ගණනක් සහභාගී වෙයි. බැතිමතුන් එනවිට තමන් අවශ්‍ය ආහාර පාන පිළියෙල කර ගැනීමට දේවල් රැගෙන ඒම විශේෂත්වයකි.
යාල වනෝද්‍යානය හරහා ගමන් කරන ගමනේදී ගල් උඩ ගස් යට කුඹුක්කන්ඔය හා මැණික් ගග ආශ්‍රිතව රාත්‍රිය නවාතැන් ගනී.
එයින් දින ගනනක් මහා කැලෑවේ මැදින් අලි කොටි, වලසුන්ට මුහුණ දෙමින් භක්තියෙන් යුතුව ගමන් කර පුද බිමට පැමිණේ.

හාස්කම්
එක් වර්ෂයක් වැස්ස නොලැබීම නිසා පාද යාත්‍රාෙව් න බැතිමතුන් ජලය නොමැතිව මහත් පීඩාවට පත්වූහ. ගංගා සමීපයට එනතුරු ජල හිගයට මුහුණදුන් බැතිමතුන්ට පිහිට වීමට සාමි කෙනෙකු මහා කැලෑව මැදින් දැක ගත හැකි වීය. රාත්‍රිය එළඹෙන විට ජලය බෙදන සාමි අතුරුදහන් වීය. මෙම සිද්ධිය පයින් කතරගම වර්ෂ කීපයක් කතරගම පැමිණි බැතිමතුන් අත්විද ඇත. ඔවුන් කාරණය කථා කරන්නේ මහත් භක්තියෙන් යුතුවය. කතරගම දෙවියන් පිළිබද දැඩි භක්තියෙන් එන අය ඔවුන්ගේ සිත්තුළට අමුතුම ප්‍රෙබා්ධයක් දානෙන්නේ පාද යාත්‍රා ගමන පුරාම කතරගම දෙවියන්ගේ ඇල්ම බැල්ම තිබෙන බව ඹවුන්ගේ සිත් තුල ඇත.
රොටී හැදීම
මෙම ගමනේදී මහා වන මැද ගල් උඩ රාත්‍රිය ගත කරන ස්ථානද ඇත. එම ස්ථාන වලදී ඔවුන් රාත්‍රියට ආහාර සදහා රොටී සාදා ගනී. පලමුව දර වලින් ගිනි මැලයක් සාදා ගනී. ටික වේලාවකින් ගිනි මැලය සාදා ගත් දර කැබලි ඉවත් කර කොළ අතු වලින් ගිනි මැලය දැල්වූ ස්ථානය පිරිසිදු කර ගනී. රොටි සාදා රත්වූ ගලේ අලවයි. රොටී ඉක්මනින් රත්වී කෑමට සුදුසු අයුරින් සැකසේ. පිරිසේ සියලුදෙනා මේ ආකාරයෙන් රොටී සාදා ගනී.
රාත්‍රී කාලයේ වැඩිපුර ගත කරන්නේ අවුරුදු ගණනාවක් පාද යාත්‍රාෙවන් පැමිණි අය ලැබූ අත්දැකීම් හා හාස්කම් පිළිබදවයි.

මොන‍රෙකු පැමිණ කළ හාස්කම
එක් වර්ෂයක ඔකද දේවාලය අසලින් යාල වනඋද්‍යානයට ඇතුළු වී කුඹුක්කන් ඔයද පසු කර එන වට පන්සියයකට අධික පාද යාත්‍රා බැතිමතුන් පිරිසකට කැලෑවේ සිටින වල්මීහරක් රංචුවකට මුහුණ දීමට සිදුවීය.
මී හරක් රංචුව පාරේ ඉදිරියට ගමන් කරයි. බැතිමතුන්ද ඔවුන්ගේ ඉදිරියට ගමන් කරයි. බැතිමතුන් අත ර කිසිදු ආයුධයක් නැත. හරෝ හරා කියමින් මෙම පිරිස ඉදිරියට ගමන් කරයි. අන්දෙක කෙලින් කර ගත් වල්මී හරක් රංචුව බැතිමතුන්ට පහරදීමට ඉදිරියට එති. බැතිමතුන්ට ඇත්තේ හරෝ හරා කියන ශබිදයේ ආයුධය පමණි.
මී හරක් රංචුවට ආසන්න වන විට හරෝ හරා ශබ්දය තවතවත් වැඩි විය කිසිම බයක් සැකක් නැතිව බැතිමතුන් ඉදිරියට ගමන් කරති.
කතරගම දෙවියන්ට භාරහිර ඉටු කිරීමට පැමිණෙන මෙම පිරිස දන්නවා මහා කැලෑවේ උනත් කතරගම දෙවියන් මොනම මොහොතක හො තමන්ට පිහිටවන බව.

මේ පිරිස අතර කුඩා දරුවන් ගැබිනි මාතාවන්, වයසක අය මෙන්ම තරුණ අයද සිටිති.
වෛද්‍යවරුන්, විශ්ව විද්‍යාල කථිකාචාර්ය්‍ය වරුන් රජයේ නොයෙක් විදියේ නිලතල දරණ අයද පැමිණේ. මේ ගමනේ දී ඔවුන් සියලු දෙනා එකම පවුලක සහෝදර සහෝදරියන් වශයෙන් කාන්තාවන් අමතන්නේ සාමි අම්මා යනුවෙනි. කතරගමට එනතුරු එම කණ්ඩායම එකම පවුලකි. ඔවුන් සියලූම දෙනා සෑම දෙයක්ම එකට බුක්ති විද ගනී. කෑම බීම ජලය පවා එකිනෙකාට හුවමාරු කර ගෙන කටයුතු කරයි.

දුප්පත් පොහොසත් භේදයක් නොමැත. තනතුරු දරණ අය වෙනම නැත. එකට එකත්වී ආහාර පිස ගෙන එකට වාඩි ළුී කෑම බීම ගෙන ජලය හුවමාරු කරගෙන රාත්‍රිෙය් මෙන්ම දවල්ද ගත කරයි.
ප්‍රමාණයෙන් කෙතරම් වුවත් එකිනෙකාට ඇති අඩුපාඩු සොයා බලා හුවමාරු කර ගනී. සියලුම දෙනා ආරක්ෂාවද , කවුරුත් එකමුතුව සලසා ගනිති. මේ කාලය තුල ඔවුන් තුළ ඇත්තේ අමුතුම බැදීමකි.
අම්මා, තාත්තා, මාමා, නැන්දා. අය්යා, නංගී, සාමි, සාමි අම්මා, අණ්නා, තම්බී, අක්කා, තංගච්චි යනුවෙන් අමතන්නේ ඔවුන් තමන්ගේ පවුල් වල සාමාජිකයන් වශයෙනි.
පිරිසක් යාපනය තවත් පිරිසක් ත්‍රීකුණාමලය, මඩකලපුව, කොළඹ, මහනුවර, ගාල්ල, මාතර, හෝ ලංකාවේ වෙනත් ප්‍ර දේශයක අයයි.
නමුත් මෙම ගමනේ දී එකම පවුලක් මෙන් සියලුම දෙනා එකට ගමන් ආරම්භ කරති. එකට නවාතැන් ගනිති. එකට රාත්‍රිය ගත කරති. එකට කෑම බීම ගනිති.

මේ අය අතර ඇත්තේ අමුතුම බැදීමකි. මේ ඉන්නේ බෞද්ධ හින්දු මුස්ලිම් ක්‍රිස්තියානි යන ආගම් වලට අයත් වුවත් මෙම ගමනේ දී ඔවුන් සෑම දෙයක්ම කරන්නේ එකම පවුලක් ලෙසිනි. මේ බැදීම ලෝකයේ කිසිම ස්ථානයක ඇති නොවේ.
කතරගම දෙවියන්ට පූජෝපහාර දක්වන්නට භාරහාර ඉටුකිරීමට යන පාදයාත්‍රා ගමනේදී පමණි. තමන් ඉන්නේ අලි කොටි වලසුන්ගේ පිරී පවතින මහා වනය මැද ගලක් උඩ ගසක් යට කියා ඔවුන්ට හැගීමක් පහල නොවේ. එකම චේතනය කතරගම දෙවියන්ය. දේව භක්තියට හිරු එළිය, සීතල ඔවුන්ට බාධාවක් නොවේ. සිත සැහැල්ලුය. සිතට කරදර ප්‍රශ්න කිසිවක්නැත. සැහැල්ලුවෙන් රාත්‍රියට නින්ද යති. අලුයම අවදිවී ඊළග දිනයේ ගමනට සූදානම් වෙති. ඔවුන්ගේ සිත් තුළ ඇත්තේ කතරගම දෙවිවන් තුළ දැඩි භක්තියකි.
එක්වරක් හෝ මේ ගමනට එක් වූ අයෙක් ඊළග වර්ෂයේදී මෙම ගමනට එක්වෙති. මේ සැප පහසු ගමනක් නොවේ. දුෂ්කර ගමන්ක නමුත් සිතට දැනෙනා අසීමිත භක්තිය සියලු සැප සමිපත් පරාජය කරයි.

මීහරක් රංචුවේ පරාජය
බැතිමතුනි පිරිස ඉදිරිපිට ගමන් කිරීම නැවතීමක් නැත. වල්මීහරක් රංචුවද පහරදීමට සූදානම්ව ඉදිරියට පැමිණේ.
හදීසියේම කුඩා හෙලි කොප්ටරයක් බිමට බාන අයුරින් විශාල මොනරෙකු මෙම දෙපිරිස අතර, බිමට පත්විය.
මෙම බිමට පාත්වීමෙන් බියට පත්වූ වල්මී හරක් රංචුව කෑලෑව දෙවනත් කරමින් දුවන්නට පටන් ගත්තේ. බැතුමතුන්ගේ හරෝ හරා නාදය මුළු වනය පුරාවට රැවු පිළිරැව් දෙන්නට විය. මුරුගා යනුවෙන් බොහෝ දෙනෙක් ප්‍රකාශ කළේය.
මද වේළාවකින් විශාල මොනරෙකු අහසට ගමන් කළේය. අවශ්‍ය අවස්ථාවකදී කතරගම දෙවියන්ගේ පිහිට ලැබීම දෙවියන්ගේ බලමහිමය පෙන්වූ අවස්ථාවකි.
මෙම සිද්ධිය පසුගිය වර්ෂවල ගමනට එකතුවී මහත් භක්තියෙන් යුතුව කථා කරති.

ආහාරපාන

මහ වනය මැදින් ගල් උඩ ගස් යට නවාතැන් ගනිමින් තමන් ගෙන ආ ද්‍රව්‍ය වලින් නිර්මාංශ ආහාර පිළියෙල කර ගැනීම සිදු කරන අතර, වෙනත් සංවිධාන හෝ පුද්ගලයින් දෙන ආහාර ගැනීම ඔවුන්ගේ කැමැත්තක් නැත. මේ පාද යාත්‍රා ගමන දුෂ්කරව පැමිණ කතරගම දෙවියන්ට භාරහාර භක්තියෙන් යුතුව ඉටු කිරීම ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තුවයි. අහාර ලබා දීම ඔවුන්ගේ ගමනට බාධාවකි. වන මැද තුළදී ජලය පමණක් ලබා දීමට අකමැත්තක් නැත. භක්තියෙන් කතරගම දෙවියන් වෙනුවෙන් ඉටු කරන පාද යාත්‍රා ගමනට ආහාර පාන ලබා දීම මගින් කරන බාධාවට ඔවුන් කැමිති නැත.එසේ ආහාර පාන ලබා නොදෙන්නයි, ඔවුන් ඉල්ලා සිටිති.

දන්සල්
යාල වන මැද කටගමුව ප්‍ර දේශයේ පසු කිරීමෙන් කොච්චි පතාන ප්‍ර දේශයට පැමිණීමෙන් මන මැද පාද යාත්‍රා ගමන අවස්නවෙයි.
කොච්චිපතාන කැලේ දේවාලයේදී පැමිණි සියලු දෙනාට නවාතැන් පහසුකම් මෙන්ම ඔසුපැන් දන්සල් ඇත.
කොච්චිපතාන බුද්ධජයන්ති විහාරස්ථානයේදී පාදයාත්‍රා බැතිමතුන් වෙනුවෙන් මහා බත් දන්සලක් පැවැත්වේ.
එතැන් සිට ඔවුන් කතරගම පුදබිමට පැමිණ දේවාල භූමියේ ඇති අංගනයේ නවාතැන් ගෙන දෙවියන්ට වූ භාරහාර ඔප්පු කරති.
කතරගම පුදබිමේ නවාතැන් ගන්නා සියලූම බැතිමතුන්ට තේවානි අම්මා දේවාල සංකීර්ණයේ දිවා රාත්‍රී බත් දන්සලක්ද තේ කෝපි කිරි දන්සලක්ද පැවැත්වේ . කතරගම පුරාණ ගණ දේවාලයේ බත් හා කිරි කෝපි දන්සලක් පැවැත්වේ. ඇසළ පෙරහැර පැවැත්වෙන දින 15ක් පුරාවට පාද යාත්‍රා වෙන් කතරගමට බැතිමතුන් පැමිණෙති. සියලුම දෙනාට කතරගම පුදබිමෙහි නවාතැන් ගැනීමට ආහාර පාන ලබා ගැනීමටත් පහසුකම් සලසා දෙති. 

කතරගම විශේෂ ඊ.එච්. සෝමපාල
dinamina
========================================================
උපුටා ගැනීම් සහිතයි .... දයාබර පාථක සහෘදයිනි ඔබ මෙම වෙබ් අඩවිය හා පළකෙරෙන ළිපි පිළිඹඳව සෑහීමකට පත්වේනම්  like කිරීමෙන් හා share කිරීමෙන් මිතුරන් අතරේ බෙදාහැරීමට කාරුණික වන්න...ඔබගේ වටිනා අදහස් දැක්වීමද (''Comment'') අගය කොට සළකමි...ස්තුතියි....
අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya 

Wednesday, June 26, 2019

සොර බොර තැනූ බුලතා.....(අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya - . හෙල පුරාණය ,ශාස්ත්‍රීය ළිපි)

ගැමුණු රජතුමාගේ යුද හමුදාවේ සෙන්පතියන් ලෙස ශූර වීර කම් පෑ දස මහා සෙනෙවියන් ගැන අපේ වංශ කතාවෙහි විස්තර වේ. නන්දිමිත්‍ර, වේළුසුමන, සුරනිමල, ගෝඨයිම්බර දස මහා සෙනෙවියන්ට අමතරව රජුට සේවය කළ තවත් එක් යෝධයෙකු වනුයේ ‘බුලතා’ යෝධයා ය.
කඳුරට උඩ දුම්බර කිරි පට්ටිය නම් ගමේ උපන් බුලතා රාජ මෙහෙවර සඳහා රුහුණට පිවිස ඇත්තේ හිරිමල් තරුණ වියේදී ය. බුලතා ආරෝහ පරිණාහ දේහයෙන් යුක්ත බව කිව යුතු නොවේ. සවි බල මිනිසුන් විසි දෙනෙකුගේ පමණ කාය ශක්තියකින් යුත් බුලතා පිළිබඳ විවිධ කතා පුවත් ජන වහරේ ද පවතී.

අපි බුලතා ගැන කියැවුණු ජන කවියක් පළමුව විඳිමු.
ඔන්න බලාපන් බුලතා කරපු බලේ
යතුරු දාපු ගල් දොර යට වතුර හැලේ
එන යන්නෝ ඉඩ නෑරම බැලුම් ගලේ
හොර බර වැව නොදුටුව ඇස් මොටද බොලේ

බුලතා දුටු ගැමුණු රජුට ඉතාම කුළුපග මෙන්ම විශ්වාසවන්ත රාජ සේවකයෙකු විය. ගැමුණු රජ වෙත බුලත් සැපයීම මොහුගේ රාජකාරිය විය. දිනකට හත් වතාවක් රජුට බුලත් පිළියෙළ කිරීම නිසා ගැමියන් අතර මොහු හැඳින්වුණේ බුලතා නමිනි.
සොරබොර වැව
එළාර රජු යටතේ අනුරාධපුරයෙහි ආධිපත්‍යය පැතිරුණු ආකාරයත් මේ නිසාම රජ රටෙහි ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයක් ගොඩනැගී තිබුණු අයුරුත් අපේ කතාවන්හි විස්තර කෙරේ. කුඩා කල පටන්ම දමිළයන් පළවා හැරීමේ සැබෑ ඕනෑ කමකින් කල් ගෙවූ ගැමුණු රජු පියාණන්ගේ වියෝවෙන් පසු රුහුණේ රජකම භාර ගත්තේය. රට එක් සේසත් කිරීමේ දැඩි අරමුණෙන් දස මහා යෝධයන්ගෙන් සමන්විත මහා බලසේනාවක් සූදානම් කර ගත් ගැමුණු රජු අනුරාධපුරය බලා ගමන් ඇරඹීය.
එකල මහියංගනය දක්වාම දමිළ රාජ්‍යය ව්‍යාප්තව තිබුණි. මහියංගනයෙහි විසල් දමිළ බල කොටුවක්ද තිබුණු වග වංශ කතාවන්හි සඳහන් වේ. ගැමුණු රජුගේ සේනා මහියංගනයේදී මහා සටනක් කර දමිළ බලය බිඳ හෙළූහ. අනුරාධපුර සටනට යන්නට පළමු සතුරන්ගේ විනාශයට ලක්ව තිබූ ඓතිහාසික මහියංගන චෛත්‍යය රාජයාණන් ප්‍රතිසංස්කරණය කරන්නට රජු අවශ්‍ය පියවර ගත්තේය.
චෛත්‍ය කර්මාන්තය කරවන අතර සිය සේවයෙන් පසු ලැබෙන විරාමයේදී බුලතා පළාතේ වන අසිරිය නරඹමින් අවට ඇවිදීමට පුරුදුව සිටියේය. මහියංගනයෙන් උතුරු දෙසට ඇවිද ගෙන යන අවස්ථාවේ ගල් කඳු දෙකක් අතරේ පිහිටි පහත් බිම් තීරුවක් සහ ඒ හරහා ගලා යන නිල්වන් දිය දහරක් දක්නට ලැබුණි.
බුලතා ඒ දෙස බොහෝ වේලාවක් බලා සිටියේය. මෙම ස්ථානයෙහි වැවක් ගොඩනැගිය හැකි බැව් ඔහු තීරණය කළේය. සිංහලයන්ගේ ලේ තුළ වැව් සංස්කෘතිය පිරී තිබුණු බව දැක්වේ. වැව් බැඳීම මහා පුණ්‍ය කර්මයක් බැව් බෞද්ධ සාහිත්‍ය පත පොත්හි ද දැක්වේ. සිංහලයන්ට වැව් බැඳීමේ සහජ හැකියාවක් ද තිබුණි.
තමන් උපන් දේශය පර සතුරන්ගෙන් මුදා ගැනීමත් තමන්ගේ නිජ බිමට උපරිම ආකාරයෙන් සේවය කිරීමත් තමන්ගේ උතුම් අභිප්‍රාය බව අවබෝධ කර ගෙන බුලතා ලැබෙන විවේකය වැවක් ගොඩනගන්නට කැප කළේය. මේ ගැන සැලවීමෙන් පසු කිරිපට්ටිය ගමේ සිටි බුලතාගේ බිරිය වාපී කර්මාන්තය උදව් දීමටත් බුලතාගේ දුක සැප බැලීමටත් දිනපතා කෙටි මඟකින් පැමිණියා ය. ඇය ද සවි ශක්තිමත් යෝධියක බව කිව යුතු නොවේ. මලය පර්වතය හරහා වැටුණු දුර්ග කපොල්ලක් තුළින් ඈ ගල්පරය ළඟට ආවාය.
දිවා රෑ නොබලා ඔවුහු වෙහෙසී වැඩ කළහ. කෙටි කලෙකින් වැව් බැම්ම සැකසිණි. මෙහා ගල් කන්ද කෙළවරේ එක් තැනක් නිසි ලෙස කපා අපූරු ගල් සොරොව්වක් ද නිර්මාණය කළේය. අනෙක් ගල් කන්ද තවත් තැනකින් කපා වැවේ වැඩි ජලය පිට කිරීම සඳහා ජල පැන්නුමක් සකස් කළේය.
මේ අතර මහියංගණ චෛත්‍ය කර්මාන්තයද නිම වී තිබුණි. අනුරපුර මහා සටනට යාමට පළමු කොත් පැළඳවීමේ පින්කම ද සිදු කෙරිණි. පින්කම අවසානයේ බුලතා ගැමුණු රජු හමුවට ගියේය. චෛත්‍ය කර්මාන්තය කරන අතරතුර තමන් තනිවම මහ වනය මැද පුංචි වැවක් බැන්ද වග පැවසුවේය. බුලතාගේ ඇරයුම මත රජතුමා මහා වනය තුළ ඉදි කර ඇති පුංචි වැව දැක ගන්නට මහා පිරිවරින් ගමන් කළේය.
නිල්වන් ජල දහරෙන් පිරි රැළි පිට රැළි නගන වැව් කොමලිය දුටු රජුට ඇස් අදහා ගත නොහැකි විය. තම රාජකාරිය ද අකුරටම ඉටු කරමින් අංග සම්පූර්ණ පුංචි වැවක් ඉතා කෙටි කලකින් නිර්මාණය කිරීම ගැන රජතුමා විස්මය පළ කළේය. මේ නම් මහා විශ්ව කර්මයක් යැයි ආඩම්බරයෙන් පැවසූ ගැමුණු රජු තම ගෙළ බැඳි ඉතා වටිනා මුතුහර බුලතාගේ ගෙළ පැළඳවීය. බුලතාගේ බිරිඳ වෙත ද තෑගි බෝග පිරිනැමීය.
මෙය හරබර වැව් කර්මාන්තයක් යැයි රජතුමන් කී හෙයින් එතැන් පටන් මේ වාරි කර්මාන්තය ‘හරබර වැව‘ නම් විය. හරබර වැව පසු කලක දී සරබර වැව වශයෙන් ජන වහරට එක් විය. ඉනුත් කලකට පසු සොරබොර වැව නමින් ජන වහරේත් ඉනික්බිති වාරි කර්මාන්ත පත පොතෙහිත් භාවිත විය. මෙයින් අවුරුදු සිය ගණනකට
පළමු බුලතා යෝධයා ගොඩනැගූ සොරබොර වැව මහියංගන ගොවි ජනතාවට ඌවේ ජනතාවට පමණක් නොව මුළු දේශයටම කෘෂිකර්මාන්තය උදෙසා මහා පිටුබලයක් විය.

බන්ධුල ආර්. ගුලවත්ත
dinamina
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
උපුටා ගැනීම් සහිතයි .... දයාබර පාථක සහෘදයිනි ඔබ මෙම වෙබ් අඩවිය හා පළකෙරෙන ළිපි පිළිඹඳව සෑහීමකට පත්වේනම්  like කිරීමෙන් හා share කිරීමෙන් මිතුරන් අතරේ බෙදාහැරීමට කාරුණික වන්න...ඔබගේ වටිනා අදහස් දැක්වීමද (''Comment'') අගය කොට සළකමි...ස්තුතියි....
අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya 

Monday, June 17, 2019

ස්පිට්ල්ගේ වැද්දන් සිටි ගල්ගේ සොයාගිය ගමන......(Vanished Trails - මැකී ගිය දඩමං - makigiya dadaman අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya - ශාස්ත්‍රීය ළිපි)

ඉර උද‌ාවිය. පිහිලේගොඩ ගල්ගෙයි වැසියෝ තවත් එක් බඩගිනි දවසකට මුහුණ පෑමේ ඉරණම ඇතිව එකිනෙකා අවදිවූහ.   
දොස්තර ආර්.එල්. ස්පිට්ල් විසින් රචිත Vanished Trails කෘතිය ඒ.පී. ගුණරත්න මහතා විසින් සිංහලට පරිවර්තනය කරන ලදී. ඒ මැකී ගිය දඩමං නමිනි. මැකී ගිය දඩමං කෘතිය ඒ.පී. ගුණරත්න මහතා ආරම්භ කරන්නේ පිහිලේගොඩ ගල්ගේට ඉර උද‌ාවීමත් සමගය.   
දොස්තර ස්පිට්ල් තම කෘතිය පෙලගස්වන්නේ පිහිලේගොඩ ගල්ගේ වැද්දන්ගේ කතාන්දරයක් ලෙසිනි.   
මහවැදිරට නමින් එකල හැඳින්වූ කඳුවලින් වටවූ නැගෙනහිර පළාතේ මෙන්ම ඌව පළාතේ මහ කැලෑවල ගල්ලෙන්වල මේ වැදි පවුල් ජීවත්වූහ. හීතල වන්නිය, නුවරගල, බලාන, වාලිඹේ හෙළ, බණ්ඩාරදූව, බිංගොඩ, හේනෙබැද්ද, නිල්ගල යන ප්‍රදේශ මේ වැද්දන්ගේ වාසභූමි බවට පත්ව තිබිණි. මේ වැදි කණ්ඩායම් පිළිබඳ ප්‍රථම වරට ලොවට අනාවරණය කරන ලද්දේ සී.ජී. සෙලිග්වාන් නම් බ්‍රිතාන්‍ය ජාතික විශ්වවිද්‍යාල කථිකාචාර්යවරයෙකි. ඒ වර්ෂ 1900 දී පමණය. සෙලිග්මාන් විසින් මේ වැදි කණ්ඩායම් සිය ගල් ගෙවල් තුළදීම දැක බලා ගන්නා ලදී.   
ඔහුගේ The Veddas නම් ග්‍රන්ථයේ ඇති ඡායාරූපවල වැද්දන් සිය ගල් ගෙවල්වල ජීවත්ව සිටි ආකාරය අපට දැක බලාගත හැක. මේ ගල්ගෙවල් සහිත ප්‍රදේශ අදටත් ඝන වනාන්තර වේ.   
නීලා නම් මහවැදිරාලගේ නායකත්වයෙන් යුත් එක් වැදි කණ්ඩායමක් මේ වනාන්තර තම වාස භූමි කරගෙන ජීවත්වූහ. නීලාගේ වැදි කණ්ඩායම හීතල වන්නිය නම් ප්‍රදේශය තම වාසභූමිය කරගත්හ.   
වර්තමානයේ ගොඩනගන ලද රඹකැන්ඔය ජලාශයෙන් නැගෙනහිරට වන්නට පිහිටි වනාන්තර ප්‍රදේශය එකල හීතල වන්නිය ලෙස හැඳින්වූ බව සඳහන් වේ.   
නීලාගේ වැදි කණ්ඩායම හීතල වන්නියේ මහගල්කුළු අතර දඩයමේ යමින් ඒවා තුළ පිහිටි ගල් ගෙවල්වල ජීවත්වූහ. ඔවුන් ජීවත් වූ ප්‍රධාන ගල්ගෙයක් වන්නේ මනස්කාන්ත රඹකැන් ඔය ජලාශයේ සිට සැතපුම් තුනක් පමණ නැගෙනහිරට වන්නට පිහිටි පිහිලේගොඩ ගල්ගෙයයි. 
පිහිලේගොඩ ගල්ලෙන

මීට අමතරව ඔවුන් ජීවත්වූ අනෙක් ගල්ගෙවල් වන්නේ නුවරගලකන්ද මුදුනේ පිහිටි ගල්ගෙය, දික්ගල්ගෙය, බලාන තලාවේ පිහිටි බලාන ගල්ගෙය සහ වාලිඹේ හෙලේ පිහිටි ගල් ගෙයයි.   
මෙවර අපගේ අරමුණ වූයේ පිහිලේගොඩ ගල්ගේ සොයා යාමයි. උද‌ා හිරුගේ මන්ද‌ාලෝකයත් සමග අපි අපගේ සංචාරය ආරම්භ කළෙමු. අප මහඔයට ළඟාවන විට උදෑසන දහය පසුවී තිබිණි.   
වැද්දන්ගේ තොරතුරු පිළිබඳ පුවත්පත් ලිපි සහ ​ෙපාත් ගණනාවක් පළ කළ කෘතහස්ත ග්‍රන්ථ කතුවරයකු වූ සඳරුවන් ලොකුහේවා මහතා අපගේ සංචාරයට අවශ්‍ය සියලු දේ පිළියෙළ කර තිබිණි. එතුමා පොල්ලෙබැද්ද ආදිවාසි ගම්මානය අසල නිල්ඔබ නම් ගමේ අද විශ්‍රාම සුවයෙන් දිවිගෙවයි. එතුමා විසින් අපගේ ගමනට මග පෙන්වන්නෙකු ලෙස පොල්ලෙබැද්ද ආදිවාසී සංගමයේ සභාපති ලෙස කටයුතු කරන ද‌ානිගල මහ බණ්ඩාරලගේ අප්පුවලැත්තෝ සහ තවත් වැදි තරුණයකු වන ගමා සූද‌ානම් කර තිබිණි.   
පනස් හත්වන වියේ පසුවන අප්පුවලැත්තෝ සහ හතළිස් හැවිරිදි ගමා නීලගේ වැදි පරපුරෙන් පැවතගෙන එන්නන් වේ.   
වනාන්තරවල අනේක දුක් ගැහැට විඳි මේ ගමාගේ සහ අප්පුවලැත්තන්ගේ මුතුන් මිත්තන් එක්දහස් නවසිය තිස්පහේදී පමණ පොල්ලෙබැද්දේ පදිංචි කරවූයේ දොස්තර ස්පිට්ල්ය.   
 පොල්ලෙබැද්ද ගමේ අමිශ්‍ර වැදි පවුල් 20-25 පමණ වෙසෙන බව අපට දැනගන්නට ලැබිණි.   
අපගේ සංචාරයේ ආරම්භක මාර්ගය පොල්ලෙබැද්ද හරහා රඹකැන් ඔය ජලාශය දක්වා වැටී තිබිණි. රඹකැන් ඔය ජලාශය ඉදිකිරීම නිසා වැද්දන්ගේ මෙන්ම සිංහල ජනයාගේද හේන් ගොවිතැන් දියුණුවූ බව වැද්දන් අප සමග පැවසීය.   
රඹකැන් ඔය ජලාශය දක්වා වැටී ඇති ගුරු පාරට වම්පසින් යෝදයන් සේ ඉහළට නැගි කඳු පන්තීන් තුළ ඇති ගල් ගෙවල්වලද වැද්දෝ ජීවත් වූහ. ඒවායින් එක් ගල් ලෙනක් වන්නේ මුත්තාකඩ ගල්ලෙනයි. එය ගොරිකාන කන්දේ පිහිටා ඇත. මීට පෙර වතාවක අපි එම ගල් ගෙය දැකබලා ගත්තෙමු.   
වැද්දන් ජීවත්වූ නුවරගල කන්ද දක්වා වැටී ඇති මාර්ගයේ මෙම ගල් ගෙය පිහිටා ඇත. අප ගමන් කළ මාර්ගයේ දෙපස පිහිටි වනාන්තර එළිපෙහෙළි කර හේන් ගොවිතැන ආරම්භ කර ඇති අයුරු දක්නට ලැබිණි.   
මීට පෙර වතාවක (වසර 13 කට පෙර) අප පොල්ලෙ බැද්දේ කළ සංචාරයේදී දක්නට ලැබුණු හේන්වලට වඩා මෙවර අප දුටු හේන් වඩාත් විධිමත්ව සශ්‍රීකව සිදුකරන බව අපට දක්නට ලැබිණි.   
අප ගමන් ගත් මාර්ගයට වම්පසින් හේන් යායට ඔබ්බෙන් රඹකැන් ඔය ජලාශයෙන් ගලායන දිය පහර රැගත් රඹකැන් ඔය ගලායයි.
පිහිලේගොඩ ගල්ලෙන
 
අපගේ ගමනේ එක් සංදිස්ථානයක් වන රඹකැන් ඔය ජලාශයට ළඟා වන විට දහවල් දොළහ පසුවී තිබිණි. නිල්වන් රඹකැන් ඔය ජලාශයේ ජලස්කන්ධය ඉපැරණි ගම්මාන වූ කලුවින්න, කුරුඳුවින්න සහ දමනේගම ලංකා සිතියමෙන් මකා දමා ඇත්තේ සිත්පිත් නැති එකෙකු ලෙසයි.   
එද‌ා හීතල වන්නියේ ගල් ගෙවල්වල ජීවත්වූ වැද්දන් ඔවුන්ට අවශ්‍ය ලුණු මිරිස්, වෙඩි බෙහෙත් රෙදිපිළි ආදිය ලබාගැනීමට මේ ගම්මානවලට පැමිණි බව දොස්තර ස්පිට්ල් සඳහන් කරයි. ඔවුන්ට අවශ්‍ය ඊතල සාද‌ා ගැනීමට කලුවින්න නම් ගමේ කම්මල්කරුවෙකු වෙත පැමිණි බව සඳහන් වේ. මේ ගම්මාන අද දක්නට නොමැත. මේ පැරණි ගම්මානවල මතකය හිත් තුළ රඳවා ගනිමින් අපගේ සංචාරයේ දෙවන අදියරය ආරම්භ කළෙමු.   
රඹකැන් ඔය ජලාශයේ වැව් බැම්ම මතින් ගමන් ගත් අප එකල හීතල වන්නිය නම් වැද්දන් ජීවත්වූ වනාන්තර ප්‍රදේශයට ඇතුළු වුණෙමු. රඹකැන් ඔය ජලාශයේ බැම්ම ඉදිකිරීමට මේ වනාන්තර ප්‍රදේශ එළිකර පස් කපා දමා තිබෙන අයුරු දක්නට ලැබිණි. එය අප සමග ගමන්ගත් ගමාගේ සහ අප්පුවලැත්තන්ගේ නොමනාපයට හේතුවක් බව ඔවුන්ගේ මුහුණුවලින් දිස්විය.   
ට්‍රැක්ටර් ගමන් කළ හැකි මාර්ගයක් ඔස්සේ දිවා හිරු රැසින් පීඩා විඳිමින් ගමන්ගත් අපි තරමක් ලඳු කැලෑ භූමියකට අවතීර්ණ වුණෙමු. දැන් අප ඉදිරියේ සැතපුමක් තරම් දුරින් පිහිලේගොඩ ගල්ගේ පිහිටි කන්ද අප සාදරයෙන් පිළිගැනීමට බලා සිටින අයුරු දර්ශනය විය.   
කටු පඳුරු පීරමින් ගමාගේ නායකත්වයෙන් සහ මග පෙන්වීමෙන් දහඩිය මුගුරු දමමින් පිහිලේගොඩ ගල් ගෙය පිහිටි හීතල වන්නිය කඳු පාමුලට අප ළඟා වන විට අපට වනයට ඇතුළු වීමට ඉඩ දෙමින් ඒ මොහොතේම එතැනින් නික්ම ගිය අලියකුගේ සලකුණු දක්නට ලැබිණි.   
කන්ද නැගීමට පෙර තම නෑ යකුන්ගෙන් ගමා වැඳ අවසර ලබාගත්තේ කොළ අතු කඩා අසල පිහිටි කුඩා ගල් කුළක ඒවා රැඳවීමෙනි. පනස් හත් හැවිරිදි අප්පුවලැත්තෝ ශක්තිමත්ව ගමනට එක්වෙමින් අපගේ කාන්සිය නිවා දැමීය. ඒ ඔහු දන්නා වැදි ගී ගයමින් සහ තම මුතුන් මිත්තන්ගේ තොරතුරු අප සමග පැවසීමෙනි.   
අපි කන්ද නැගීම ආරම්භ කළෙමු. දැන් අප පැමිණ ඇත්තේ ගමනේ දුෂ්කරම කොටසට බව ගමා පැවසීය. ගමාට ගල් ගුහාව සොයාගත හැකි දැයි මම කීපවිටක්ම ඇසුවෙමි. ඔහු එක හෙළාම පැවසීයේ එය කිරීමට හැකි බවයි.   
ගල්ලෙනේ ඇති ඉපැරණි වැදි චිත්‍ර
එහිදී මාගේ මතකයට නැගුණේ දොස්තර ස්පිට්ල්ට පිහිලේගොඩ ගල්ගේ පෙන්වීමට උපකාර කළ නීලාගේ පුත්‍රයකු වූ කයිරා නම් වැද්ද‌ාට පිහිලේගොඩ ගල්ගේ සොයාගැනීම තරමක් අපහසු වූ ආකාරයයි.   
දොස්තර ස්පිට්ල් සහ වන්නකු තිසාහාමි නම් වැද්ද‌ාගේ පුත් ටිකිරි ද මේ ගමනට සහභාගි විය. පැයක් පමණ එ් මේ අත ඇවිදමින් සිටි කයිරා පසුව ගල්ගේ සොයා ගත්තේ දැන් මේ පැති හොඳටම වෙනස්වෙලා යැයි පවසමිනි.   
එහෙත් අපගේ මග පෙන්වන්නා වූ ගමා දැඩි අධිෂ්ඨානයෙන් යුතුව කැලෑව පීරමින් අප රැගෙන ඉදිරියට ගමන් ගත්තේය.  
එය අපගේ සිහියට නැගුණේ වැද්ද‌ා අඩි සළකුණු ඔස්සේ සතකු එළා ගැනීමට සුපරික්ෂාකාරීව ගමන් කරන ආකාරයයි.  
ස්වල්පවේලාවකින් අපි එක්තරා උස් වටකුරු ගල්තලාවක් අසලට පැමිණියෙමු.  
ගමා තම කටහඬ අවදි කළේ අපගේ සිත් තුළ තිබුණු බිය මදකට අඩු කරමින්ය.  
හූරා මේ තමයි වාඩිපොළ. මෙතෙන්ට වෙළෙන්දෝ එනවා තවලම් බැඳගෙන. ඇවිල්ල ගල්ගේ ඉන්න අපේ ඇත්තන්ට ඇහෙන්න හූ තළනවා. එතකොට ගල්ගේ ඉන්න ඇත්තන් හුවමාරුවට එකතු කරගත් වේළපු මස්, මී පැණි, බිංකොහොඹ, වැහිලිහිණි කූඩු වගේ දේවල් අරන් පල්ලම් බහිනවා. ඒවාට ලුණුමිරිස්, රෙදිපිළි ආදිය හුවමාරු කරගන්නේ මේ වාඩිපොළෙ​්දී.  

අප සියලු දෙනාම ගල මතට නැග්ගෙමු. නැගෙනහිර මුස්ලිම් ගම්මානවල සිට එන වෙළෙන්ඳන් වැද්දන්ගේ බඩු භාණ්ඩ සමග තම බඩු හුවමාරුවට මේ වනාන්තරවලට ඇතුළුවේ. වැද්දන් කිසිදිනෙක තම ගල්ගෙවල්වලට මේ වෙළෙන්ඳන් රැගෙන නොගිය බව සෙල්ග්මාන් සඳහන් කරයි.  
වරක් නීලා වැදිරාල තම පුත්‍රයකු වන පොරමොලාගේ මංගල තෑග්ග වන චීත්තයක් සහ මාල පොටක් මේ ස්ථානයේදී ලබාගත් බව ස්පිට්ල් සඳහන් කරයි.  
ගමා සහ අප්පුවලැත්තෝ
ස්පිට්ල් පිහිලේගොඩ ගල්ගේ පිළිබඳ බොහෝ තොරතුරු ලබාගෙන ඇත්තේ කයිරාගෙන් වන්නට ඇත. එහෙත් ඔහුගේ පොත්වල ගල්ගේ ඡායාරූප කිසිත් දක්නට නොමැත. ස්පිට්ල් වන සංචාරය කරන කාලයේදී (1930 දී පමණ) වැද්දන් ජීවත්ව සිට ඇත්තේ පැල්කොට තුළය.  
එහෙත් සෙලිග්මාන්ට වැද්දන් පිහිලේගොඩ ගල්ගේ තුළ ජීවත්වන අයුරු සියැසින්ම දැකබලා ඡායාරූප ගැනීමට වාසනාව ලැබී ඇත. ඒ වර්ෂ 1900 දී පමණය. එම ඡායාරූප ඔහුගේ වැද්දෝ පොතේ පළ කර ඇත.  
වාඩිපොළෙන් සමුගත් අප අපගේ සංචාරයේ දුෂ්කරම වූද අවසන් භාගයට අවතීර්ණ වුණෙමු. ගල් කුළුවලින් ගහන මේ ප්‍රදේශය පසු කරත්දී දැඩි නිහඬතාවයක් අප අතර පැවතිණි. වැද්දන් පවා ඉතාමත් විමසිල්ලෙන් මේ ප්‍රදේශය පසුකරද්දී අපි බියෙන් ඇළලී සිටිමු. කොයි මොහොතක හෝ වලසකු ගේ ප්‍රහාරයට ලක්වීමට ඉඩ තිබිණි.  
පැටවුන් සමග වැලහින්නක් මුණගැසුනි නම් තත්ත්වය වඩාත් දරුණු අතට හැරෙන්නට ඉඩ තිබෙන බව වැද්දෝ අප සමග පැවසූහ. ගලින් ගලට පනිමින් වැල්වල එල්ලෙමින් කන්ද නැග්ග අප වැද්දන් විසින් එක්තරා ස්ථානයක නවතනු ලැබිණ. ඒ විශාල නුගයක් අසලය.  

ගමා නැවතත් හඬ අවදි කළේය.   
මෙන්න මේ නුගේ යටදී ළමයෙක් ලැබෙන්න හිටිය දැරිවියක් ඒ කාලෙ මැරිල තියෙනව. ඒ අපේ නීල මුත්ත මේ ගල්ගේ ඉන්න කාලෙ.  
එය සිදුවී ඇත්තේ මෙසේය. නීලාගේ වැදි කණ්ඩායම පිහිලේගොඩ ගල් ගෙයි ජීවත්ව සිටි කාලයේ දිනක් රාත්‍රියේ පහළ කැලේ ගැහැනියකුගේ කෙඳිරිලි හඬක් ඇසී ඇත. ගල්ගෙයි වැසියෝ බියෙන් ඇළලී ගියහ. ඒ හැඳයා යැයි සැවොම මිමිනූහ. නිදි නොමැති රාත්‍රියක් ගතකරමින් සිටි ඔවුහු වටින් ගොඩින් එළිය වැටෙන විට නීලා ප්‍රමුඛ පිරිමි ටික පල්ලම් බසින්නට විය. ඔවුන් ගමන් කළේ ඒ කෙඳිරිලි හඬ ආ ඉසව්ව දෙසටය.  
ඔවුන් අතර බණ්ඩාරදුවාරාල නම් නීලාගේ වයසේ සිටි වැද්දෙක් විය. ඔහුද මේ සෙවිල්ලට එකතුවී සිටියේය. අවසානයේ ඉහත කී නුගය අසල මැරී සිටි වයස පහළොවක පමණ තරුණියක් ඔවුන්ට හමුවිය. නිර්වස්ත්‍රයෙන් වකුටුවී සිටි තරුණිය කවුදැයි බැලීමට ඔවුහු නුගය අසලට සමීප වූහ.  
හීතලවන්නිය කඳු
මළ සිරුරට තුරුලු වී අලුත උපන් බිළිඳෙක් ඔවුනට දක්නට ලැබිණි. ඔවුන් වහ වහාම ඒ බිළිඳ‌ා රැගෙන ගල්ගෙට ගියහ. බිළිඳ‌ාගේ හුස්ම යාන්තම් තිබිණි. ගල්ගේ ගිනිමැලයෙන් උණුසුම් වූ බිළිඳ‌ා ක්‍රමයෙන් හුස්ම ගත්තේය. එකියක් බිලිඳ‌ාට තම තන කිරි පෙව්වාය. බිළිඳ‌ා සුවපත්විය. පසු කලෙක කළු වැද්ද‌ා නම් මේ වැදි කණ්ඩායමට නායකත්වය ලබා දුන් ගමා (අපගේ සංචාරයට එක්වූ ගමා නොව ගමා නම් වැද්ද‌ා මේ වැදි කණ්ඩායමට එක්වූයේ එලෙස ගමනේදී උපන් නිසා ගමා යන නම එ් බිළිඳ‌ාට තබන ලදී.  
මේ මියගිය දැරිවිය කාගේ කවුද ඇයට මේ අපරාධය කළේ කවුද යනවග ගල්ගේ වැසියෝ දැන සිටියේ නැත. එහෙත් එක් වැද්දෙක් ඒ කවුද යනවග දැන සිටියේය. ඒ මා මුලින් කියූ බංඩාර දුවාරාලයි. මිය ගිය දැරිවි බංඩාර දුවාරාලගේ පළමු කසාදේ දරුවෙකි. ඇයට මේ අපරාධය කර ඇත්තේ වන්නකු තිසාහාමි නම් පසුකාලයේ රටම බියවැද්දූ මිනීමැරුම් කිහිපයකටම සම්බන්ධ ඇඹිලිනාකුඹුර තම වාසභූමිය කරගෙන සිටි වැද්ද‌ා බව ස්පිට්ල් සඳහන් කරයි.  

බංඩාර දුවාරාල මේ සිද්ධිය තමා පමණක්ම දන්නා රහසක් ලෙස සඟවාගත්තේය.  
ගමනේ අවසානයට අපි ළඟා වුනෙමු. එකිනෙකා ගේ දෑත් පටලවාගෙන ප්‍රපාතාකාර කන්ද නැග්ග අපි පොතපතින් කියවා මනසින් දැකබලාගත් පිහිලේගොඩ ගල්ගේ එළිපත්තට ළඟා වුණෙමු. දැන් පිහිලේගොඩ ගල්ගේ අපගේ ඇස් ඉදිරිපිට විරාජමාන වේ.  
පිහිලේගොඩ ගල්ගේ විශාල ගල්ගෙයකි. එය දිගින් අඩි 30ක් පමණ වේ. එහි උස ඉදිරියෙන් අඩි 10ක් පමණ වේ. පසුපසට වන්නට ක්‍රමයෙන් උස අඩුවේ. මිනිසකුට සිට ගැනීමට පවා අපහසු තරමට පසුපස උසින් අඩුය. ගල් ගෙයි ඉදිරිපස භූමිය සමතලාය. ගල්ගේ ඉහළ සිට පහළට නුගමුල් වැටී තිබිණ. මිනිසකුට ඉහළට නැගීමට තරම් ඒවා ශක්තිමත්ය.  
කයිරා සහ ගමා කුඩා කල බඹර කැඩීමට පුරුදු පුහුණු වන්නේ මේ නුගමුල් දිගේ ඉහළට නැගීමෙන් බව කයිරා ස්පිට්ල්ට විස්තර කරයි. මේ ගල්ගේ කටාරම් කොටා නැත. ඇතුළත බිම බොහෝදුරට සමතලාය. තැනින් තැන සතරැස් පැතලි ගල් දක්නට ඇත. එක් කෙළවරක් තරමක් අඳුරුය. එම අඳුරු ප්‍රදේශයට මා ඇතුළුවීමට දැරූ උත්සහය වැද්දන් විසින් වළකා ලනු ලැබීය. වලස්සු ඇතිහුරා හිටින්න මා ගොහින් බලන්නම් කියා පවසමින් අප්පුලැත්තෝ චෝ චෝ කියා කෑගසමින් එදෙසට ගමන් කළේය.  
පසුපස ගලේ බිත්තියේ වැදි චිත්‍ර දක්නට ලැබිණි. සතකු පිට යන මිනිසකු යැයි සිතිය හැකි රූපයක් සහ තවත් මිනිස් රූප දක්නට ලැබිණි. ඒවා ඉපැරණි ඒවා වන්නට පුළුවන. එකල වැද්දන් ඒවා අඳින්නේ අලු හා කෙළ මිශ්‍ර කර බව පැවසේ. එය එසේ නම් මෙතරම් කාලයක් මේ චිත්‍ර ආරක්ෂාවී පවතීවි යැයි සිතිය නොහැක.  
මාගේ අදහස අනුව නම් තවත් ගලකින් මේ බිත්තිය සූරා ඒවා අඳින්න ඇතැයි සිතිය හැක. මෑතකදී කවුරුන් හෝ අඳින ලද චිත්‍ර යැයි සිතිය නොහැක.  
ගමා මේ මිනිස්සු ඒ කාලේ වතුර ගත්තේ කොහෙන්ද? මේ ළඟ වතුර කොහෙවත් නැහැනේ. මම ඇසීමි. එයට පිළිතුරු දුන්නේ අප්පුවලැත්තෝය. අාං අර බිත්තිය දිගේ වතුර සීරාව වැටෙනව හූරාට පේනවද? ලබුකට්ට ඔතන තබල වතුර එකතු කරනවා. ගල දිගේ වතුර පහළට වෑස්සී එතන දිය සෙවල බැඳී ඇති අයුරු අපි දුටුවෙමු.  
සෙල්ග්මාන්ගේ වැද්ද‌ා කෘතියේ මේ ගල්ගේ පිළිබඳ ඡායාරූප සහිතව මනා විග්‍රහයක් ඔහු විසින් පළ කර ඇත. ඔහු පැහැදිළි කරන අයුරින් මේ ගල්ගේ එක් එක් වැද්ද‌ා විසින් තම කොටස වෙන්කර ගෙන ජීවත්ව සිට ඇත.  
මා මුලින් කියූ අඳුරු කෙළවර නීලාට අයත් කොටසයි. ඊළඟ කොටස කයිරාටයි. ඊළඟට රන්දුනා, පෙමා සහ වේලා තම කොටස් වෙන්කර ගෙන ඇත. දඩයමේ ගොස් පැමිණෙන පිරිමි තම තමන්ට අයත් කොටස්වල තම බිරින්දෑවරු සහ දරුවන් සමග සැතපෙනි.
කිසිදිනක වැද්දන් අඳුරේ ගිනිමැලයක් නොමැතිව රාත්‍රිය ගත නොකරන බව සෙලිග්මාන් පවසයි. 
එද‌ා ගල්ගේ එක් කෙළවරක විශාල තුඹසක් තිබූ බව සෙලිග්මාන් පවසයි. එය ඔහු විසින් ගන්නා ලද ඡායාරූපවල පවා දක්නට ඇත. කිසිම දිනක වැද්දන් තම දුනු ඊතල ඔවුන් නිද‌ාගන්නා කොටසේ තබා නොගනී. ඒවා වෙනමම කොටසක තැන්පත් කරයි. පිහිලේගොඩ ගල්ගේ ඒවා තබා ඇත්තේ මා මුලින් කියූ තුඹස මතය. අදටත් එම තුඹස එද‌ා තරම් විශාලව නොවුණත් දක්නට තිබිණි.  
ගල්ගේ මිදුල වැනි කොටසේ හොඳින් ඉර එළිය වැටුණ ස්ථානයක බඳින ලද මැසිවල ඔවුන් මස් වේළයි.  
මේ ගල්ගෙයි වැදි කණ්ඩායම අතර කන්හෙරලියා යැයි වැද්දෙක් තම බල්ලාත් සමග ජීවත්ව ඇත. දිනක් උදෑසනම අවදිවූ පිරිමින් කෑමට යමක් සොයා යාමට කන්හෙරලියාට කතා කර ඇත. එහෙත් කන්හෙරලියා අවදිවූයේ නැත. කන්හෙරලියා මැරී සිටියේය. ඔහුගේ බල්ලාද අසල මැරී සිටියේය. බල්ලා අසලම විශාල නාගයෙක්ද බල්ලා විසින් හපා දමා මැරී සිටියේය.  
වැදි නඩය කලබල විය. තම සාමාජිකයන් ගල්ලෙන තුළ මිය ගියහොත් ඔවුහු වහාම එම ගල්ගෙය අත්හැර දමති. නීලා වැදිරාල තීරණයක් ගත්තේය. තම හරුබස්ස පොදි බැඳගත් වැද්දෝ ගල්ගේ අතහැර පල්ලම් බැස්සහ.  
අපටද දැන් පිහිලේගොඩ ගල්ගෙට සමුදීමට කාලය පැමිණ ඇති බව අවබෝධ විය. ඒ සවස් ජාමය සතා සීපාවන් එළිබහින වේලාව වීමයි. ඔවුන්ගේ නිජභූමිය ඔවුනට ඉඩදී අප දැන් නික්ම යා යුතුය.  
එද‌ා නීලා වැදිරාලගේ නායකත්වයෙන් යුත් වැදි කණ්ඩායමේ එක් නිවහනක් වූ හීතල වන්නියේ පිහිලේගොඩ ගල්ගේ අප්‍රමාණ සතුටකින් අපි නැරඹුවෙමු. ඔවුන් මේ ගල් ලෙනේ ජීවත්ව සිටි අයුරු මනසින් මවාගනිමින් අපි පිහිලේගොඩ ගල් ගෙට සමුදුනිමු.  
අපගේ සංචාරය සාර්ථක කර ගැනීමට මහඟු ද‌ායකත්වයක් ලබා දුන් ගමාටත් අප්පුවලැත්තන්ටත් සඳරුවන් ලොකු හේවා මහතාටත් මා මිත්‍ර වෛද්‍ය කනිෂ්ක හේරත් මහතාටත් මාගේ හද පිරි ස්තූතිය පුද කරමි.  
වෛද්‍ය චාමිකර මීවද්දන  
ශික්ෂණ රෝහල කුරුණෑගල  
lankadeepa
=====================================================
උපුටා ගැනීම් සහිතයි .... දයාබර පාථක සහෘදයිනි ඔබ මෙම වෙබ් අඩවිය හා පළකෙරෙන ළිපි පිළිඹඳව සෑහීමකට පත්වේනම්  like කිරීමෙන් හා share කිරීමෙන් මිතුරන් අතරේ බෙදාහැරීමට කාරුණික වන්න...ඔබගේ වටිනා අදහස් දැක්වීමද (''Comment'') අගය කොට සළකමි...ස්තුතියි....
අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya 

Saturday, June 8, 2019

රාම රාවණ යුද්ධය සිදුවුණේ ලකේගලද?....(අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya - ශාස්ත්‍රීය ළිපි- rawana )

රාවණා රජු නම් හෙළයේ මහා පුරුෂයා ලංකාද්වීපයේ බොහෝ ස්ථානවලට සබැඳිකම් දක්වයි. විටෙක ඇල්ල ප්‍රදේශය තුළ නිල් දිය පොකුණ ද විටෙක හාවා ගල කන්දේ සීතා ගුලි පිළිබඳව ද විටෙක හක්ගල කන්ද සහ සීතා එළියේ සීතා කෝවිල සම්බන්ධවද, විටෙක කොත්මලේ හා කොණ්ඩගල අබිරහස් රාවණා දොරටු සම්බන්ධව ද, සීතා දේවිය​ෙග් කඳුළු මාවත වන චැරියට් පාත් මතද සහ ලකේගල හා රිවස්ටන් පුරා ද රාවණා රජුගේ විස්මිත පෙළහර පිළිබඳ කථා පුවත් ජනප්‍රවාද බොහෝමයක් පවතියි. ඉන් ලකේගල යනු ලංකාවේ කඳු අතරින් සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් පිහිටීමක් සහිත හා ඒ අවට වූ සෙසු පිහිටීම්වල යම් අබිරහසක් තවමත් සඟවා ගෙන සිටින බව ගැමියන්ගේ හා ජනප්‍රවාදවල යම් කරුණු මතින් නිශ්චය කළ හැක. එවන් උරුමයක අබිරහස් සොයා විශේෂ සටහනක් මෙලෙස දිග හරින්නෙමි. 
නකල්ස් නොහොත් දුම්බර රක්ෂිතය යනු හෙක්ටයාර් 21,000 ක පමණ වපසරියකින් යුත් මහා වන පියසකි. අතමිට මෙලෙවූ හැඩයකින් යුත් කඳු වැටිය නිසාවෙන් නකල්ස් ලෙසත් නිතරම මීදුමෙන් බර වූ වන පියසක් නිසා දුම්බර (දුමෙන් බර) ලෙසත් හඳුන්වන මෙහි වෙසෙන පක්ෂීන් වර්ග 128 කින් 17 ක් පමණ ලංකාවට ආවේණිකය. තවද දිවියා, අලියා, වල් උෟරා, මුවන්, උණහපුළු හා වඳුරු විශේෂ සේම සර්ප විශේෂ ගණනක් වාසය කරන නකල්ස් යනු 2010 දී ස්වාභාවික ලෝක උරුමයක් ලෙස නම් කරන ලද සංරක්ෂණ වනාන්තරයකි. වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් පාලනය වන මධ්‍යම පළාතට අයත් නකල්ස් මාතලේ හා මහනුවර දිස්ත්‍රික්ක දෙකටම උරුමකම් කියයි. සාම්ප්‍රදායික ගම්මාන පනහකට අධික සංඛ්‍යාවක ජනතාව නකල්ස් වන පෙතේ වාසය කරමින් හේන් කුඹුරු ගොවිතැනෙන් තම දිවිය සරිකර ගනිති. සවානා පතන් ඉළුක් හා තැනිතලා බිම් දහසක් පමණ ද කඳු 40 ක් පමණ ද පිහිටි වනපෙතේ දිය ඇළි 25 කට අධික සංඛ්‍යාවක් සමග ගුහා 5 ක් පමණ පිහිටා ඇත. සංචාරයටම සේම ක්‍රියාදාම චාරිකාවනට ද නකල්ස් කදිම තෝතැන්නකි. විශේෂයෙන් වර්තමානය වන විට අධික ජනාකීර්ණ බවින් විනාශයට පවා යන මීමුරේ අාදි ගම් පියස් සංචාරයට ඉවක් බවක් නැතිව විවෘත වීමෙන් ‘යමන්’ කියූ සැණින් අවිධිමත් චාරිකා යන පිරිසක් හේතුවෙන් නකල්ස්හි ඓතිහාසික හා පාරිසරික වටිනාකම නැති වෙමින් පවතියි. 
ල​ෙක්ගල නම් අද මුඛ්‍ය කථා පුවතට සම්බන්ධ කන්ද යනු බැලූ බැල්මට කෙනෙකුට එහි විශේෂත්ව කිහිපයක්ම දැකගත හැකි අසාමාන්‍ය පිහිටීමකින් යුත් කන්දකි. මීමුරේ ගමට මුහුණලා පිහිටි ලකේගල බොහෝ පිරිසගේ නෙත ගැටුණ ද මෙවැනිම හැඩයකින් පිහිටි තවත් කන්දක් ලකේගල පිටුපසින් වෙනමම තිබෙන බව බොහෝ දෙනෙක් නොදනිති. 
මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයට අයත් මීමුරේ ගමට පිටුපසින් පිහිටියේ මාතලේ දිස්ත්‍රික්කයට අයත් නාරංගමුවයි. එය ද නකල්ස්හි කොටසකි. පල්ලෙගම, රණමුරේ හරහා නාරංගමුවට පැමිණෙන විට ඔබට ලකේගල වැනිම තවත් කන්දක් දැකගත හැක. එය නාරංගමුවේ ලකේගල නොහොත් කොමලෑවේ ගල ලෙස හඳුන්වයි. තවද මීමුරේ ලකේගල සහ කොමලෑවේ ගල අතර පිහිටි තවත් කන්දක් වේ. එය මීරියගොල්ල ලෙස හඳුන්වන අතර සමස්තයක් ලෙස ලකේගල යනු ගල් තුනක පිහිටීමකි. මෙම ගල් තුනම දැවැන්ත කළු ගල් පාෂාණවලින් පමණක් සෑදී ඇති කිසිදු උස් ශාකයක් නොමැති පිහිටීමකි. ලකේගල හා රාම රාවණ කථා පුවතට මෙම මීමුරේ සහ නාරංගමුව අතර ප්‍රදේශය බලපාන අතර එම ඉසවුව වර්තමානය වන විට ඝන කැලයකින් වටවූ වනජීවී බහුල අවදානම් කලාපයකි. 
ලකේගල අරුම පුදුම පිහිටීම ලංකාවේ වෙනත් කිසිදු කන්දක දැකිය නොහැකි අතර එම නිසාම තිබෙන ගුප්ත බවේ රහස් සොයා දුම්බර වනයේ මැදට පියමැන්නේ රාම රාවණ යුද පුවතට වඩා රාවණා නම් හෙළයේ නිරිදාණන් සතුව තිබූ බලමහිම​ෙය් නෂ්ටාවශේෂ සමග බැඳුණු සත්‍ය අසත්‍යතාව සොයා බැලීමටයි. හුන්නස්ගිරියෙන් ලූල් වත්ත පාර දිගේ මීමුරේ දක්වා යන ගමනේදී දෝතුළුගල, දුම්බානාගල, අලියාවැටුණු ඇළ, ෆීනික්ස් ගල, නකල්ස් කඳු වැටිය සේම දකුණින් කෙහෙල්පොත්දෝරුවේගල සිට යහන්ගල, තෙළඹුගල දක්වා හරි අපූරුවට දැකගත හැක. ඒ සියලුම කඳු වක්‍රාකාරව වට වී සිටින්නේ ලකේගලට ආරක්ෂාව දෙන පරිද්දෙනි. උඩවන්නිමාන කන්දට අසල්වැසි කියන වමාරපු ගලට ඉදිරියෙන් පිහිටි ලකේගල මීමුරේ ගම් මැද්දට සමපාද ත්‍රිකෝණයක් ලෙස දැකගත හැක. මීට පෙර ආචාර්ය මිරැන්ඩෝගේ ලිපිවල සඳහන්ව තිබූ ගුහා දෙකක් ලකේගලේ මධ්‍යයේ ඇති බව අප ගනේෂ් මිතුරාගේ මාර්ගයෙන් දැනගත් අතර ඒවා නිශ්චිත වශයෙන් ඇත් දැයි සොයා බැලීමට අපට සහය ලබා දෙනු ලැබුවේ මීමුරේ හොඳම මඟ පෙන්වන්නා වන නවරත්න නොහොත් නවා මාමා විසිනි. සමපාද ත්‍රිකෝණයක් බඳු ලකේගල හරි මැද ගුහා 2 ක් පිහිටා ඇති බවත් ඊට ළඟාවීම අතිශය දුෂ්කර බවත් එ් හා සබැඳි යම් ගුප්ත සිදුවීම් පෙළක් ද නවා මාමා අපට පැවසීය. 
ලකේගල මධ්‍යයේ පිහිටි එක් ගුහාවක එක්තරා පොහොය දිනයකදී ගල් දොරක් විවෘත වන බවත් ඉන් පිටතට ගායන සහ වාදන හඬ ඇසෙන බවත් නමුත් එය ඇසෙන්නේ ගමේ යම්කිසි කිහිප දෙනෙකුට පමණක් බවත් නවා මාමා පැවසුවේ මීට දස වසරකට පමණ පෙර ඔහුට ද එවැනි සිද්ධියක් ඇසුණු හෙයිනි. කෙසේ හෝ ලකේගල මැද පිහිටි ගුහා දෙකෙන් ප්‍රථමයෙන් හමු වූ ගුහාව ලෙනක් වැනි වූ අතර එම පරිශ්‍රය පනහකට පමණ සිටිය හැකි ප්‍රදේශයකි. ලකේගල මධ්‍යයේ පිහිටි කුඩා වන රොද තුළ මෙම ගුහාව සැඟව ඇත. නමුත් අප එහි යන විටත් මීමුරේට පිටස්තරින් පැමිණ සංවේදී පරිසරයේ අනවසර කඳවුරු බඳින කණ්ඩායම එහිද පැමිණ යම් විනාශයන් සිදුකොට ඇති අයුරු දැක ගැනීමට ලැබුණි. 
ප්‍රථම ගුහාවට ඉහළින් තවත් ගුහාවක් ඇති අතර ඊට ළඟාවීමට තිබූ නුග වෘක්ෂය මීට වසර කිහිපයකට පෙර කඩා වැටුණු බැවින් ඉහළින් පිහිටි ගුහාවට නැගීමට හැකියාවක් නොලැබුණි. එම ගුහාවට නැගීමට නම් විශාල ඉණිමඟක් හෝ යම් ක්‍රමානුකූල කඳු නැගීමේ උපකරණ තිබිය යුතු බව අපට වැටහුණි. ඇතැම් විට ආචාර්ය මිරැන්ඩෝ මහතා සඳහන් කළ ගුහාව නවා මාමා පවසන පරිදි එය විය හැක. නමුත් කාලයේ වැලි තලාවෙන් බොහෝමයක් යටව ගොසින් ඇත්තේ සොබාදහමේ බලපෑම් නිසාය. 
කරුණුකාරනා එපරිද්දෙන් වුවද ලකේගල මධ්‍ය ලක්ෂයේ පිහිටි මෙම ගුහාවන් තුළ යම් ගුප්ත බවක් හෝ යම් රහසක් සැඟව නොතිබේ යැයි නිගමනය කළ නොහැක. මන්ද එම යම් ගුහාවක් මාර්ගයෙන් ලකේගල මුදුනට පිවිසුම් දොරක් හෝ වෙනත් ප්‍රදේශයකට යාමට උමඟක් සාදා තිබිය හැකි හෙයිනි. මන්දයත් නාරංගමුව ප්‍රදේශයේ පිහිටි උයන්ගොමුව තුළ ද මෙවැනිම ගුහාවක් තිබෙන බැවිනි. රාමගේ හී සර පහරින් කැඩී විසිරුණු ගස් සියල්ල ​ෙමම උයන්ගොමුවට වැටී පණ ගත් බවත් මෙම උයන්ගොමුව එකල යුද වැදුණු මර්මස්ථානයක් බවටත් පොත පතේ සඳහන්ය. උයන්ගොමුව මේ වන විට විශාල තැන්නක් ලෙස පිහිටුන ද ශාක වැටී සමස්ත ප්‍රදේශයම ගුවනට විවෘත සිදුරුවලින් පැතිර තිබේ. ගල් තලාවන් සමූහයක් මෙම ප්‍රදේශයේ පිහිටා ඇති අතර අස්වාභාවික ගල් මතින් සෑදුණු ගල් ගුහා හා ජල ගුහා ද පිහිටා තිබීම විශේෂයි. මන්ද නාරංගමුව ලකේගල නොහොත් කොමලෑමේ එක් අන්තයක් වන බැවින් පාෂාණ ස්ථර සහ ස්වභාවික ගල් පිහිටි ගුහා දක්නට ලැබුණි. අධික වර්ෂා සමවලදී උයංගමුව මුළුමනින්ම පාහේ ජලයෙන් වැසෙන අතර, නමුත් එසේ දැකිය හැකි අවස්ථාව අතිශය දුර්ලභය. මන්ද දේශගුණික වශයෙන් නකල්ස් වන පෙත එක් පරිසරයක් වුවද දිස්ත්‍රික්ක දෙක තුළ පිහිටි වන පියස තුළ කාලගුණික තත්ත්ව දෙකක් දැකිය හැකි බව අප මීට පෙර තුන්හිස්ගල කඳු තරණයේදී අත් වින්​ෙඳමු. 
එනම් ඉහළට එසවුණු විශාල මොල්ලියක් ලෙස ඇති තුන්හිස්ගල කන්දට බඹරැල්ලේ සිට කේ.එම්.පී. වාඩිය දක්වා වැසිබර තෙත් කාලගුණයක් තිබුණද ඉන් එහාට තුන්හිස්ගල රාගාන කෙටු පතන සිට දූවිලි ඇල්ල ඇටන්වල දක්වා අතිශය වියළි තෙතමනයක් රහිත පරිසරයක් තිබීමය. සමස්ත කඳු ගැටයම කුරු ශාකවලින් වැසුණු තුන්හිස්ගලට ලකේගල පර්වත ත්‍රිත්වය හරි අපූරුවට දැකගත හැක. කෙසේ හෝ උයංගමුව තුළ පිහිටි කපු අටුව පර්වතය යනු සීතා දේවිය හා සබැඳි ස්ථානයක් ලෙස රාවණා පුරාවතේ සඳහන්ය. එනම් කපු අටුව පර්වතය මැද පිහිටි කපු අටුව ලෙන නම් සීතා දේවිය සඟවා තැබූ ස්ථානය වීමයි. කපු අටුව ලෙන පොළොව මට්ටමේ සිට මීටර් 50 ක් පමණ ඉහළ ගලේ පිහිටා ඇති අතර යම් ආයාසයක් දැරීමෙන් ඒ වෙත ළඟා විය හැකිය. එම ලෙන විශාල විවෘත ඉසව්වක් වන අතර කොමලෑවේ ගල සහ ලකේගල වපසරිය හොඳින් දැකගත හැක.
ලකේගල පුරාවත අතර තවත් සබැඳියාවක් දක්වන ඉසව්ව වනුයේ රැහැස්ස නමින් හඳුන්වන ප්‍රදේශයයි. රාමගේ හීසර පහර කොමලෑව ගලට වැදී කුඩු වුණ පර්වත කැබලි වැටී සැදුණු මෙම රැහැස්ස ප්‍රදේශය යනු විශාල ගල් පර්වත පිහිටි ඉසව්වකි. එම ප්‍රදේශයේ ස්වභාවිකව සෑදුණු ගල් ගුහා සහ ලෙන් පිහිටා ඇති අතර රැහැස්ස යනු යම් පූජනීය ප්‍රදේශයක් බවට ඇතැම් පැරණි ගම්වාසීන් ගෞරවයෙන් සිහිපත් කරයි. රැහැස්සේ තිබෙන ගුහාවක් ලකේගල පිහිටි ගුහාවක් හා සම්බන්ධ විය හැකි බවත් යුද අවශ්‍යතාවලදී පලායාමේ උපක්‍රම ලෙස ඒවා යොදාගෙන ඇති බවට ජනප්‍රවාදවල පිහිටයි. තවද අප ඊළඟට කොමලෑවේ නම් අංශක 70 ක ආනතියකින් යුත් ගල් පර්වත තරණය කරන්නට වූයේ කොමලපතනේ සිටය. 
කොමලෑවේ ගල මුදුනට යාමට නම් ප්‍රථමයෙන් මීරියගොල්ල හා කොමලෑවේ ගල් අතර පිහිටි ලබුලැස්ස පතනට යා යුතුය. අධික සුළං ප්‍රවාහය තුළ ලබුලැස්ස පතනට කොමලෑවේ ගල හරහා නැගීම ත්‍රාසජනක හා මරණයේ සුළු ගමනක් විය. මන්ද නිරතුරුවම ගලට බරව අප සිටිය යුතු වීම සහ අනෙක් පස අඟලක පිටුපසට වීමට තැත් කිරීම මීටර් දෙතුන් සියයක හෙළකට වැටී මරණය නියත ගමනක් වූ හෙයිනි. ලබුලැස්ස පතනට පැමිණි අප මඳ විවේකයක් ගත්තේ ගිනි කාෂ්ටක අව්වේය. වැසි බිඳක් වත් නොලද ලබුලැස්සේ වූ මාන පඳුරු යාය මඩ පැහැව තිබුණි. ඉදිරියෙන් වමාරපු ගලත් (කටු කිතුලේ කන්ද), උඩවන්නිමාන සහ ඈතින් තුන්හිස්ගලත් පැහැදිලිව අපට දක්නට ලැබුණි. අනෙක් පසෙන් හසලක හා මහියංගණය සිට වස්ගමුව දක්වා පරිසරයත් මහවැලි ගඟ කිලෝමීටර් 50 කට වැඩි දුරක් තනි කෙළින් ගලා යන ආකාරයක් දැකිය හැකි ස්ථානය මෙම කඳු මුදුන් බව අපට පසක් වුණි. 
පසුව කොමලෑවේ ගලටත් ඉන්පසු මීරියගොල්ලටත් නැගගත් අපට ලකේගල පිටුපස හොඳින් දැකගත හැකි වුණා. ඉතාමත් වෙනස් හැඩයක් ලකේගල පිටුපස පිහිටි අතර මීරියගොල්ල හා ලකේගල යාව තිබුණ ද ලකේගලට එතැනින් නැගීම කිසිසේත් කළ නොහැක්කක් වුණා. මන්ද එහි වූ අඩි පහක පමණ පළල් ගල් තලාවක් මීටර් 100 ක්‍ උස අංශක 90 ක ගලක් වූ හෙයිනි. ලකේගල මුදුණේ අක්කරයක පමණ ඉඩ ඇති බව බොහෝ දෙනෙක් නොදන්නවා විය හැක. මන්ද ලකේගල නැගීම පවා කඹ ආධාරයෙන් කළ යුතු මාරාන්තික ගමනක් වන බැවිනි. පඳුරු බොහෝමයකින් පිරී තිබුණද ලකේගල මුදුණේ කඳවුරු බැඳ සිටීම සිදු කළ හැක. ඉර උදාවත් හිරු අවරට යාමත් දුම්බර වනයේ සතර දික් භාගයත් හොඳින් දැකිය හැකි ලකේගල මුදුන තුළ දැඩි සුළං ප්‍රවාහයකින් යුක්ත විය. 
ලකේගල අබිරහස් සොයා යන ගමනේදී නවා මාමා කියූ වැදගත් කරුණක් විය. එනම් අප රාවණා යනු ලංකාවේ රජ කෙනෙකු බවත් ඔහු පිළිබඳව සාධනීය ආකල්ප හිත් දැරිව මෙම ගමන් යන ලෙසත්ය. මන්ද අදටත් මීමුරේ හා අවට ගම් පියස් තුළ රාවණා පෙළහර සමග ලකේගල පුරාවෘත බැඳී ඇති හෙයිනි. ලොවක් පුදුම කළ ලකේගල පිහිටීම ඇතැම් විට රාවණාගේ නිර්මාණයක් විය හැකි බවටත් එය දඬු මොනරය ගොඩබැස්වීමට හැකි ලෙස යුද ශිල්ප ක්‍රම මඟින් පාලනය කළ බවටත් ජනප්‍රවාදවල තිබෙන හෙයිනි. මන්ද බැලූ බැල්මට ලකේගල මුදුනේ කිසිවෙකුටත් සිටිය නොහැකි ලෙස පෙනුණ ද හෙලිකොප්ටර් කිහිපයක් වුව ගොඩබැස්විය හැකි තරම් ඉඩක් ඇති ලකේගල එදා රාවණගේ හෙළ සටනට පිටිවහලක් වූ බව සිතිය හැකිය. 
තවද රාවණ රජුගේ මියගිය දේහය මෙම ස්ථානයට මඳක් ඔබ්බෙන් පිහිටි යහන්ගල මැද තැන්පත් කර ඇති බවට ද ජනප්‍රවාද තුළ ඇත. මන්ද වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම යහන්ගල යනු නිදන ඇඳක් ලෙස පිහිටා ඇති විශාල කන්දකි. වෙලන්ගොල්ල පතන උඩ විරාජමානව නැගී ඇති යහන්ගල තුළ රාවණ රජුගේ දේහය ඇති බවටත් එය ගලේ බණ්ඩාර දෙවියන් බුහුමන් දැක් වූ ස්ථානයක් බවටත් කතා පුවත් රාවණා ඉතිහාසය තුළ පවතියි. 
කෙසේ හෝ දුම්බර මිටියාවතේ ඇති කඳුවල පිහිටීමත් එ් හා සමානව ආරක්ෂාකාරීව ලකේගල පර්වත ත්‍රිත්වය හා රැහැස්සේ අබිරහස් තුළ සැඟවුණු කථා පුවතක් තවත් නොවිසඳුණු අබිරහස් ගොඩකට ඇඳ වැටුණි. සාම්ප්‍රදායික ගම් පියැසි තුළ තවමත් ජීවත් වන පැරැන්නෝ අදටත් ලකේගල ඔවුන්ගේ ගෞරව බුහුමනට ලක් කරන බව අපට පැවසීය. එසේම දුම්බර මිටියාවත අසංවිධිත පාරිසරික විනාශකාරී සංචාරක ඉසව්වලට ශීඝ්‍ර ලෙස පත්ව ඇති වීම දේශයේ ඉතිරි අබිරහස්වල විනාශය ළඟ බව කියාපාන්නකි. අනවසර කඳවුරු බැඳීම නිසා විනාශ වන ලකේගල ගුහා සහ කපු අටුව ලෙන ද කොමලෑව සහ රැහැස්ස ද ආරක්ෂා කළ යුතුය. රාම රාවණ යුද පිටිය වූ උයංගමුවේ තවමත් වැළලී ඇති ගුහාවල අබිරහස් සොයාගත යුතුය. ජල උද්‍යානයක් බදු උයංගමුව රාවණ ඉතිහාසයේ යුද ශිල්පයේ ප්‍රධාන ස්ථානයක් බව නොඅනුමානය.  

විශේෂ ස්තූතිය මීමුරේ නවරත්න මහතාට සහ විජය රත්නම් ගනේෂ් මහතාට 
සංචාරක සටහන හා ඡායාරූප 
ශමින්ද රන්ශාන් ප්‍රනාන්දු 
lankadeepa
=============================================================
උපුටා ගැනීම් සහිතයි .... දයාබර පාථක සහෘදයිනි ඔබ මෙම වෙබ් අඩවිය හා පළකෙරෙන ළිපි පිළිඹඳව සෑහීමකට පත්වේනම්  like කිරීමෙන් හා share කිරීමෙන් මිතුරන් අතරේ බෙදාහැරීමට කාරුණික වන්න...ඔබගේ වටිනා අදහස් දැක්වීමද (''Comment'') අගය කොට සළකමි...ස්තුතියි....
අබිරහස් අඩවිය - Abirahas Adawiya